ابراهیم ستوده

یک مطالعه 8 هفته ای برای بررسی تأثیر رژیم غذایی بایوترونیک تاپ 3 که ترکیبی از اسید های چرب با زنجیره کوتاه (فرمات، پروپیونات و استات)، یک عامل فیتوژنیک (سینامالدهید) و یک کمپلکس نفوذپذیر بر رشد و برخی از پاسخ های فیزیولوژی میگو های نوجوان پا سفید غربی Litopenaeus vannamei)) انجام شد. در این راستا، پنج جیره با پروتئین یکسان (حدود 38 درصد) با مکمل بایوترونیک تاپ 3 با دوزهای 3/0، 6/0 و 9/0 و 2/1 گرم بر کیلوگرم فرموله شد یک جیره غذایی بدون بایوترونیک تاپ 3 نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. میگو ها به صورت تصادفی در 15 مخزن فایبرگلاس 300 لیتری آب دریا (20 میگو در هر مخزن) و هر تیمار غذایی در سه تکرار قرار گرفتند. غذادهی میگو-ها به میزان 7 درصد وزن توده زنده اولیه به صورت سه وعده در روز انجام شد. نرخ رشد و ضریب تبدیل غذایی در میگو-های تغذیه شده با جیره حاوی 3/0 گرم بر کیلوگرم بایوترونیک تاپ 3 به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (05/0 > P)، اما افزودن سطوح بالاتر بایوترونیک تاپ 3 در جیره غذایی باعث افزایش معنی رشد و استفاده از خوراک در مقایسه با میگو هایی تیمار 3/0 گرم بر کیلوگرم بایوترونیک تاپ 3 نگردید (05/ P > ). مقدار پروتئین لاشه میگو های تغذیه شده با جیره های 3/0 و 6/0 گرم بر کیلوگرم بایوترونیک تاپ 3 در مقایسه با شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 > P). فعالیت پروتئاز های قلیایی در میگو های تغذیه شده با جیره های حاوی بایوترونیک تاپ 3 در مقایسه با شاهد افزایش یافت (05/0 > P). فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی از جمله کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در هپاتو-پانکراس میگو های تغذیه شده با جیره های حاوی بایوترونیک تاپ 3 به طور معنی داری افزایش یافت. با این حال، سطح پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدئید) با افزایش سطح بایوترونیک تاپ 3 جیره غذایی کاهش یافت. میگو های تغذیه شده با جیره های حاوی 2/1 گرم بر کیلوگرم بایوترونیک تاپ 3 و شاهد، به ترتیب دارای بالاترین و کمترین فعالیت فنل اکسیداز پلاسما بودند (05/0>P). آلکالین فسفاتاز پلاسما در میگو های تغذیه شده با جیره های حاوی بایوترونیک تاپ 3 به طور معنی داری بیشتر از شاهد بود. بیشترین فراوانی نسبی رونوشت mRNA ژن پروفنول اکسیداز در هپاتوپانکراس میگو هایی بود که با جیره 2/1 گرم برکیلوگرم بایوترونیک تاپ 3 ت