ابراهیم ستوده

زمینه: استفاده از جلبک دریایی یا ماکرو جلبک ها در غذای آبزیان اثرات مثبتی بر روی عملکرد، مصرف مواد مغذی، تقویت پاسخ های سیستم ایمنی و کنترل شیوع بیماری بدون هیچ گونه تأثیر منفی بر روی میگو دارد. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پلی ساکارید سولفاته استخراج شده از جلبک قهوه ای سارگاسوم Sargassum sp بر شاخصه های رشد، بیان ژن های ایمنی و آنزیم های آنتی اکسیدانی میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) می باشد. روش شناسی: پنج جیره غذایی حاوی ترکیب پلی ساکارید سولفاته با سطوح 5/0، 1 ، 2 و 4 گرم بر کیلوگرم فرموله و یک جیره غذایی بدون پلی ساکارید سولفاته نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد.. آزمایش در هر تیمار با 3 تکرار به مدت 8 هفته انجام گرفت. میگو ها به صورت تصادفی در 15 مخزن فایبرگلاس 300 لیتری آب دریا (15 میگو در هر مخزن) قرار گرفتند. غذا دهی میگو ها به صورت سه وعده در روز انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان ضریب تبدیل غذایی در تمام تیمار های آزمایشی به جز تیمار 4 گرم/ کیلو گرم پلی ساکارید سولفاته تحت تاثیر قرار گرفت (05/0>P). میزان بازماندگی در میگو های تغذیه شده با 1 گرم/ کیلوگرم پلی ساکارید سولفاته به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (05/0>P). جیره غذایی حاوی پلی-ساکارید هیج گونه تاثیر معنی داری بر روی دیگر پارامتر های رشد (افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، شاخص وضعیت و حذب غذا) نداشت (05/ P> ). فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون در هپاتو پانکراس میگو های تغذیه شده با جیره های افزودنی پلی ساکارید سولفاته به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). با این حال، سطح پراکسیداسیون چربی (مالون دی آلدئید) با افزایش سطح افزودنی حاوی پلی ساکارید سولفاته جیره غذایی کاهش یافت (05/0>P). در انتهای دوره آزمایش، مکمل غذایی پلی ساکارید سولفاته بیان ژن های مرتبط با ایمنی، ژن های پروفنول اکسیداز (ProPO)، لیزوزیم (Lys)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و ژن های پنائیدین a3 را در بافت هپاتوپانکراس L. vannamei افزایش داد (05/0>P). نتیجه گیری کلی: به طور کلی، این مطالعه نشان داد که افزودن پلی ساکارید سولفاته به جیره در مقادیر مورد استفاده باعث بهبود عملکرد رشد و افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی و بیان ژن های ایمنی گردد.