فریده السادات حسینی

زمینه: این پژوهش به طور خاص بر تحلیل محتوای برنامه درسی پیش دبستانی از منظر آموزش مهارت حل مساله و مهارت ارتباطی تاکید دارد. هدف: هدف اصلی از اجرای این پژوهش بررسی میزان توجه برنامه درسی مقطع پیش دبستانی به آموزش مهارت های ارتباطی و حل مساله می باشد. روش‏شناسی: روش پژوهش حاضر توصیفی است و برای مطالعه پدیده مورد نظر از فن و روش تحلیل محتوا استفاده می شود. جامعه در این پژوهش برنامه درسی تعیین شده از سوی آموزش و پرورش برای مقطع پیش دبستانی می باشد و به دلیل محدود بودن جامعه، نیاز به نمونه گیری نمی باشد. در این پژوهش جهت جمع آوری داده های مورد نیاز از نرم افزار MAXQDA استفاده خواهد شد. به این ترتیب که هرکدام از مهارت های مورد نظر برای تحلیل، در قالب یک کد و مولفه های تشکیل دهنده هر مهارت در قالب یک زیر کد تعریف می شوند و پس از بررسی تمام متن، به هر جمله ای که بیانگر توجه به مهارت های مورد نظر باشد کد یا زیر کد همان مهارت اختصاص داده می شود. در نهایت تعداد توجهات محتوای برنامه درسی به هر مولفه و فراوانی آن مشخص خواهد شد. یافته‏ها: بر اساس یافته هایی که به وسیله تحلیل محتوا از برنامه درسی پیش دبستانی به دست آوردیم مشخص شد که ازتعداد 136داده به دست آمده، تعداد 24 مولفه یعنی 17.64 درصد مربوط به مهارت حل مساله، تعداد 66 مولفه یعنی 48.52 درصد مربوط به مهارت ارتباط بین فردی و تعداد 46مولفه یعنی 33.82 درصد مربوط به مهارت ارتباط موثر می باشد. نتیجه‏گیری: با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که از بین سه مولفه مدنظر پژوهشگر،برنامه درسی بیشترین توجه را به مهارت ارتباط میان فردی وپس از آن به مهارت ارتباط موثر داشته است و مهارت حل مساله از کمترین میزان توجه برخوردار بوده است.