حبیب اله سعیدی نیا

بندرلنگه یکی از بنادر آباد و پررونق سواحل شمالی خلیج فارس در دوره قاجاریه است. به طوری که در این دوره به عروس بنادر خلیج فارس معروف بود. این بندر به دلیل موقعیت خاصی که داشت با ملل مختلف در ارتباط بود به ویژه با مهاجرت گسترده تجار بحرین به این بندر، روابط تجاری آن رونق بیشتری پیدا کرد این بندر علاوه بر تجارت داخلی در حوزه تجارت خارجی نیز از کانون های عمده تجاری خلیج فارس و جنوب ایران محسوب می شد. هدف از این پژوهش تبیین روابط تجاری بندرلنگه باحوزه های مختلف اقتصادی در دوره قاجار می باشد. مسأله پژوهش حاضر بررسی و تبیین نقش بندرلنگه در برقراری روابط تجاری با مراکز مختلف اقتصادی در دوره قاجاریه است. سوال پژوهش حاضر این است که چه عوامل و مسائلی باعث تاثیر گذاری بندرلنگه در تجارت با کانون های مختلف اقتصادی بوده است؟ روشی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته تحلیلی- توصیفی و با استفاده از تکنیک کتابخانه ای، اسنادی و میدانی،بوده است. فرضیه: بندرلنگه به واسطه موقعیت ترانشیپی(صادرات مجدد) که داشت، پایین بودن میزان عوارض گمرکی دریافتی و همچنین نزدیکی به جزایر متعدد ایرانی و امارت های حاشیه جنوبی، داشتن دریانوردانی ماهر، حضور قابل توجهی از بازرگانان داخلی و خارجی همچنین فعالیت کمپانی های تجاری کشورهای مختلف در دوره قاجار روابط تجاری گسترده ای با کانون های مختلف تجاری داشته است؛ در این دوره بندرلنگه با توسعه اقتصادی و تجاری که پیداکرده بود ارتباط تجاری گسترده ای با بنادر و مراکز اقتصادی داخلی و خارجی برقرار نمود. اما حاکمیت وقت نتوانست از فرصت حاصله در راستای توسعه اقتصادی بهره برداری نماید.