Hamid Reza Sadeghipour

زمينه و اهداف: كمرين و واسپين، از آديپو كاين هاي مترشحه از بافت چربي بوده كه با التهاب و مقاومت انسوليني مرتبط مي باشند. هدف از تحقيق حاضر، بررسي تاثير دوازده هفته تمرين تناوبي هوازي بر كمرين، واسپين و شاخص مقاومت به انسولين دانشجويان داراي اضافه وزن بود. روش بررسي: تعداد 24 نفر از دانشجويان داراي اضافه وزن بصورت داوطلبانه در اين تحقيق شركت و بصورت تصادفي در دو گروه 12 نفره تجربي و كنترل تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 12 هفته (هر هفته 3 جلسه، هر جلسه 40 دقيقه) در تمرينات شركت و گروه كنترل، برنامه معمول زندگي روزانه خود را داشتند. قبل و بعد از اين دوره، از همه آزمودني ها جهت اندازه گيري متغيرهاي كمرين، واسپين و شاخص مقاومت به انسولين نمونه خوني گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار استنباطي t وابسته و مستقل و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: در گروه تجربي بدنبال 12 هفته تمرين تناوبي هوازي، كاهش معناداري در غلظت كمرين (t= 5.02 , P=0.001)، و شاخص مقاومت به انسولين (t=3.73 , P=0.003) مشاهده شد، در حاليكه تغيير معناداري در غلظت سرمي واسپين مشاهده نشد (t=2.04 , P=0.06). همچنين شاخص مقاومت به انسولين با هر دو متغير كمرين (P=0.007) و واسپين (P=0.04) رابطه معناداري داشت. نتيجه گيري: به نظر مي رسد برنامه تمرين هوازي تناوبي با تاثير بر كمرين و مقاومت انسولين، مي تواند در كاهش پاسخ هاي التهابي ناشي از چاقي و اضافه وزن نقش مهمي ايفا كند.