16 مهر 1403
دانشگاه خلیج فارس
English
ملک حسین شهریاری
مرتبه علمی:
استادیار
نشانی:
دانشکده مهندسی کشاورزی - گروه علوم و مهندسی باغبانی
تحصیلات:
دکترای تخصصی / علوم خاک
تلفن:
-
دانشکده:
دانشکده مهندسی کشاورزی
پست الکترونیکی:
mh [dot] shahriari [at] pgu [dot] ac [dot] ir
صفحه نخست
فعالیتهای پژوهشی
مشخصات پژوهش
عنوان
تاثیر کربن فعال و نانو زئولیت غنی شده با پتاسیم بر رشد، عملکرد و کیفیت گوجه فرنگی تحت تنش شوری در کشت بدون خاک
نوع پژوهش
پارسا
کلیدواژهها
بستر کشت، زغال زیستی، عناصر غذایی، هیدروپونیک.
پژوهشگران
راهوی اعظم (دانشجو)
،
محمد هدایت (استاد راهنما)
،
ملک حسین شهریاری (استاد راهنما)
،
علی دیندارلو (استاد مشاور)
چکیده
زمینه: امروزه تنش شوری یکی از مهم ترین تنش غیر زیستی برای گیاهان محسوب می گردد، زیرا افزون بر کاهش عملکرد، باعث کاهش میزان آب شیرین و زمین های قابل استفاده برای کشاورزی می شود. از طرفی دیگر در سیستم های کشت بدون خاک یا هیدروپونیک، گیاهان در محیطی بهغیر از خاک، بهمنظور رسیدن به حداکثر تراکم کشت، بهبود عملکرد و کاهش آلودگی های خاک زاد و مشکلات جذب عناصر، مورد کشتوکار قرار می گیرند. با توجه به این که گوجه فرنگی یک گیاه پر مصرف از لحاظ مواد غذایی است و در بسترهای متفاوت امکان کشت دارد، انتخاب یک بستر مناسب برای کشت آن که قابلیت کاهش آثار سوء شوری را نیز داشته باشد، موضوع حائز اهمیتی است. هدف: این پژوهش بهمنظور تأثیر کربن فعال و نانو زئولیت غنی شده با پتاسیم بهعنوان مواد جاذب در شرایط شور بر عملکرد، رشد، ترکیب شیمیایی و خصوصیات فیزیولوژیک گوجه فرنگی در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی خلیج فارس در شرایط گلخانه ای و در بستر کشت کوکوپیت و پرلایت اجرا شد. روششناسی: آزمایش بهصورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. فاکتورها شامل تیمار شاهد (بدون مواد جاذب)، نانو زئولیت غنی شده با پتاسیم در دو سطح (15 و 30 گرم در کیلوگرم بستر کشت)، کربن فعال در دو سطح (15 و 30 گرم در کیلوگرم بستر کشت) و سطوح شوری آب در سه سطح (8/1، 5/3 و 5/5 دسی زیمنس بر متر) بود. یافتهها: نتایج بررسی تجزیه واریانس مربوط به صفات مورفولوژیکی، فیتوشیمیایی و محتوای عناصر اندام هوایی گوجه فرنگی نشان داد اثر ساده مواد جاذب و تنش شوری برای تمامی صفات در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. هم چنین بررسی نتایج اثر متقابل مواد جاذب و تنش شوری نیز برای تمامی صفات به جز تعداد خوشه، TSS و محتوای عناصر در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. با بررسی مقایسه میانگین ها مشخص شد که با افزایش شوری به 5/5 دسی زیمنس بر متر، پارامترهای عملکردی و رشدی کاهش یافتند. بیش ترین عملکرد کل بوته (22/3 کیلوگرم)، وزن میوه (33/96 گرم) و تعداد میوه در خوشه (6/6) مربوط به تیمار 15 گرم نانوزئولیت غنی شده در کیلوگرم بستر کشت در محلول با شوری 8/1 دسی زیمنس بر متر بود. هم چنین مشخص گردید که افزایش میزان شوری، موجب کاهش عملکرد کل، متوسط وزن میوه و تعداد میوه در خوشه گوجه فرنگی شد ولی کاربرد مواد جاذب توانست با کاهش اثر شوری، ت