نسیم قنبری

در زمینه های آکادمیک زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم و زبان خارجه، چندین مطالعه نشان داده اند که زبان آموزان در هنگام توسعه مؤلفه های ثانویه مقالات استدلالی (مانند استدلال های متقابل و رد) با مشکلاتی مواجه می شوند. این امر به عوامل مختلف زبانی، روان زبانی و فرهنگی درگیر در توسعه نوشتار استدلالی نسبت داده شده است. هدف تحقیق گزارش شده در اینجا بررسی این بود که آیا روش تدریس آنلاین بر استفاده و کیفیت استدلال های متقابل و ردی ها در یک کار خواندن به نوشتن تأثیر می گذارد یا خیر. فرض بر این بود که ارائه متن مبدأ به زبان آموزان در حالت آنلاین، بار روانی زبانی را کاهش می دهد و از این رو فرصت های بیشتری برای توسعه اجزای ثانویه متون به آنها می دهد. برای این منظور، 44 نفر از زبان آموزان ایرانی انگلیسی به دو گروه تقسیم شدند: گروه 22 نفره خواندن به نوشتن آنلاین هستند که متن های خواندنی منبع را به صورت آنلاین به عنوان گروه آزمایشی دریافت کردند و گروه خواندن به نوشتن، گروهی 22نفره هستند که متن های خواندنی منبع را در حالت سنتی رودررو به عنوان گروه کنترل در این مطالعه دریافت کردند. یافته ها نشان داد که گروه خواندن به نوشتن آنلاین از نظر استفاده و کیفیت استدلال های متقابل و ردی ها بهتر از گروه خواندن به نوشتن سنتی رودررو عمل می کند. علاوه بر این، گروه خواندن به نوشتن آنلاین بر توسعه استدلال های متقابل و ردی ها بهتر ازگروه خواندن به نوشتن سنتی رودرروعمل کرد. این مطالعه بحث می کند که وظایف نوشتن یکپارچه در حالت آنلاین انعطاف پذیر، موانع روان زبانی را کاهش می دهد که به نوبه خود باعث افزایش تعامل فراگیران با متن مبدا می شود و در نتیجه توجه آنها را به طور یکسان به عناصر اولیه و ثانویه متن استدلالی معطوف می کند. مطالعه حاضر چندین پیامد را برای معلمان و طراحان برنامه درسی برای بهبود نوشتن استدلالی زبان انگلیسی ارائه می کند.