زهرا صولتی دالکی

نانوذرات روی اکسید با استفاده از سه تکنیک احتراق، هیدروترمال و ترسیب در حضور عصاره جلبک قهوه ای سیستوسیرا و بدون استفاده از آن سنتز شدند. نتایج XRD نشان دادند که نمونه های سنتز شده دارای ساختار بلوری 6 ضلعی ورتزیت هستند و نانوذراتی که ،در هر سه تکنیک، در حضور جلبک سنتز شدند اندازه بلورک کوچکتری دارند. تصویر FE-SEM نشان داد که نانوذرات سنتز شده به روش احتراق شکل هندسی مشخصی نداشته و تجمع ذرات در نمونه سنتز شده بدون عصاره جلبک بیشتر است. تصویر FE-SEM نانوذرات سنتز شده به روش هیدروترمال، دو شکل متفاوت را نشان می دهد. ذرات سنتز شده در حضور عصاره جلبک به شکل صفحات متخلخل و ذرات سنتز شده در غیاب آن به شکل استوانه هایی با سطح مقطع 6 ضلعی مشاهده می شوند. نمونه های بدست آمده بروش ترسیب در صورتیکه با استفاده از عصاره جلبک سنتز شده باشند بصورت صفحات متقاطع تجمع می یابند در حالیکه بدون عصاره جلبک کره هایی با ابعاد متفاوت تشکیل می شوند. مساحت سطح ویژه که با BET بدست آمده است برای نانوذرات سنتز شده با تکنیک هیدروترمال که با عصاره جلبک سنتز شدند بیشتر از سایر نمونه ها می باشد. نمودارهای جذب و دفع گاز نیتروژن برای همه نمونه های سنتز شده از نوع IV با حلقه هیسترزیس نوع H3 است که با بافت مزوپور مطابقت دارد. اندازه گاف انرژی که بر اساس طیف UV-Vis نمونه ها محاسبه شد برای نمونه های سنتز شده در حضور جلبک کوچکتر است. رفتار الکتروشیمیایی نانوذرات روی اکسید بروش طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و ولتامتری چرخه ای بررسی شد و کمترین مقاومت و بیشترین سطح الکترواکتیو برای نانوذرات سنتز شده با تکنیک هیدروترمال و در غیاب جلبک بدست آمد. بررسی فعالیت فوتوکاتالیزوری نانوذرات روی اکسید برای حذف رنگ های متیلن بلو، ایندیگوکارمین و بروموکرزول تحت تابش نور خورشید، فرابنفش و آبی بررسی شد. بیشترین فعالیت فوتوکاتالیزوری برای نانوذره سنتز شده در حضور جلبک و با تکنیک هیدروترمال نتیجه شد.