عباس عباسی

یکی از پیچیدگی های ارزیابی نوشتار مربوط به ارزیابان است، که اعتبار ارزیابی نوشتار را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهند. در حقیقت، با توجه به حساسیت بالای نمرات نوشتار، شناسایی و کاهش منابع اشتباهات بسیار مهم است.. بنابراین، مطالعه حاضر به دنبال هر گونه تغییر احتمالی در رفتار ارزیابی ارزیابان در زمانی که آنها با سطوح مختلف مهارت از نویسندگان دانشجویی مواجه می شوند است. برای این منظور، از ده نفر ارزیاب با تجربه خواسته شد که افکار خود را بیان کنند، در حالی که چهار مقاله، که دو نفر از آنها به دو دانشجوی دوره های کارشناسی ارشد و دو نفر دیگر با دو دانشجوی کارشناسی ارشد تعلق داشت را در دو حالت مختلف رتبه بندی (یعنی آگاه و ناآگاهانه) با استفاده از مدل جیکوب و همکاران (1981) ارزیابی می کنند.پس از تجزیه و تحلیل پروتکل های فکر با صدای بلند داده ها به 35 مدل استراتژی دسته بندی شدندرسیدند. نتایج آزمون t نشان داد که تفاوت قابل توجه ای در میانگین نمرات دانشجویان لیسانس در وضعیت آگاهانه و ناآگاهانه وجود داشته است. با این حال تفاوت قابل توجهی میان نمرات داده شده به دانشجویان فوق لیسانس در هر دو وضعیت وجود نداشته است. یافته های پروتکل فکر با صدای بلند در دو حالت ارزیابی مورد بررسی قرار گرفت.پس از تجزیه و تحلیل ،تفاوت هایی در نحوه ارزیابی در دو وضعیت وجود داشت. یافته های آزمون tدر کنار یافته های پروتکل فکر با صدای بلند این نکته را بیان میکند که شناسایی سطح بسندگی زبان نگارنده توسط ارزیاب بر ارزیابی کمی و کیفی نوشتار اثر میگذارد. همچنین به ما این هشدار را میدهد که ارزیابی یک دانشجو بر اساس یک نمره نمیتواند بیان کننده جریانات ذهنی و شناختی ارزیاب باشد. تفاوت سطح بسندگی دانشجویان میتواند در ایدیولوژی ارزیاب نسبت به تکالیف نوشتاری یادگیرندگان موثر باشد. کاربرد های آموزشی در مورد نتایج بدست آمده در روش های ارزیابی ارزیابان ایرانی مورد بحث قرار گرفته است.