علی هاشمی

هدف از این مطالعه بررسی اثرمتقابل تغذیه وهرس سبز بر روی کمیت و کیفیت خوراکی انگور سیاه شیراز میباشد. این تحقیق بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامالً تصادفی با 2 عامل اصلی )تیمارهای کودی شامل: بر، روی، ازت، بر ازت، بر روی، ازت روی، بر روی ازت، شاهد( و فرعی )هرس سبز( در سه تکرار بر روی رقم سیاه شیراز اجرا شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین کلروفیل مربوط به محلولپاشی بر و روی بود در حالیکه کاربرد بر به صورت مجزا باعث کاهش کلروفیل شد. عالوه بر این بیشترین میزان رشد عرضی برگ مربوطه به تیمار اوره بود در حالیکه طول برگ در همه تیمارهای کودی نسبت به شاهد به صورت معنی- داری کاهش یافت. همچنین بیشترین وزن خوشه در تیمار تلفیقی روی بر مشاهده شد که نسبت به شاهد 133گرم افزایش یافته بود. تمامی تیمارهای کودی، pH آب میوه را نسبت به شاهد کاهش دادند. اما کاربرد ازت و بر باعث افزایش میزان TSS میوههای برداشت شده نسبت به شاهد و سایر تیمارهای کودی شدند. کاربرد ازت بر به صورت معنیداری باعث افزایش میزان ویتامین سی نسبت به شاهد شدند در حالیکه سایر تیمارهای کودی باعث کاهش ویتامین سی شدند. بیشترین تعداد بذور در هر خوشه در تیمار بر مشاهده شد، در صورتیکه تیمار کود تلفیقی بر ازت و بر ازت روی دارای کمترین تعداد بذر در هر خوشه بودند. اما بزرگترین بذور در تیمارهای کودی بر، روی و تلفیقی بر روی ازت مشاهده شد و کود نیتروژن کمترین مبزان بذر را داشتند. عالوه بر این هرس سبز توانست تاثیر مثبتی بر افزایش میزان کلروفیل، طول و عرض برگ، تعداد حبه، pH ،اسیدیته کل، ویتامین سی، TSS ،تعداد بذر در هر خوشه و افزیش اندازه بذور در انگور داشت.