علی هاشمی

زمینه: گوجه فرنگی و فلفل دلمه ای جزء سبزی های میوه ای می باشند که به علت داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. نشاء کاری یکی از روش های عمده پرورش اکثر سبزیجات و بخصوص گوجه فرنگی و فلفل می باشد. یکی از عوامل موفق و حساس در تولید یک محصول با مرغوب و کیفیت بالا، استفاده از نشاء های با کیفیت است و این عامل سبب شده است که پرورش دهندگان نشاء برای به دست آوردن کیفیت بهترمحصولات نه تنها در رقابت بلکه از شیوه های نوین برای تولید نشاء استفاده کنند. یکی از مشکلات عمده در تولید نشاء که اکثر نشاء کاران با آن مواجه هستند رشد علفی و طویل شدن آن می باشد که این امر باعث شده که با کاربرد روش-های عملی، از نشاء های کوتاه و قوی استفاده شود. جهت کاهش جثه نشاء یکی از روش های معمول استفاده از بازدارنده های رشد گیاهی است . یکی از مؤثرترین و کم خطرترین کندکننده های رشد تریازول ها می باشند که سبب تنظیم رشد در غلظت های پایین و عدم نکروزه شدن گیاه شده و می توان گفت که این خصوصیات منحصر به فرد از ویژگی های ممتاز این ترکیبات نسبت به دیگر کندکننده های رشد می باشد. هدف: آزمایش حاضر جهت بررسی تاثیر کندکننده های رشد پروپیکونازول، دامینوزاید و اتفن بر خصوصیات کمی و کیفی نشاء گوجه فرنگی و فلفل انجام گرفته شد. روش‏شناسی: این پژوهش به صورت طرح کاملا تصادفی با 13 تیمار و پنج تکرار طی سال 1398 در گلخانه خصوصی شهرستان دشتی (شهر کاکی) بوشهر اجرا گردید. تیمارها شامل شاهد، پروپیکونازول در چهار سطح (25/0، 5/0، 75/0 و 1 در هزار)، دامینوزاید در چهار سطح (1، 2، 3 و 4 میلی گرم در لیتر) و اتفن در چهار سطح (1، 2، 3 و 4 میلی گرم در لیتر)، یک رقم گوجه فرنگی (SUN6189) و یک رقم فلفل دلمه (کالیفرنیا واندر) در این طرح استفاده شد. پس از پایان دوره رشد نشاء (45 روز پس از کاشت بذر برای گوجه فرنگی و 60 روز پس از کاشت بذر برای گیاه فلفل)، صفات رویشی شامل قطر ساقه، فاصله میان گره ها، طول ساقه و ریشه، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه، سطح برگ، شاخص کلروفیل و محتوای عناصر غذایی شامل نیتروژن، پتاسیم و فسفر، گیاهان اندازه گیری شدند. یافته‏ها: استعمال هر سه کندکننده رشد اثر معنی داری در سطح احتمال یک درصد بر تمامی صفات مورد بررسی مشاهده گردید .مقایسه میانگین تیمارها نشان داد وزن تر شاخساره به میزان 37/2 گرم ، وزن خش