علی هاشمی

زمینه: امروزه تحقیقات گسترده ای روی بسترهای رایج در کشت بدون خاک انجام می شود تا با در نظر گرفتن مسائل اقتصادی، نوع کشت و اثر این بسترها روی خصوصیات کمی و کیفی محصول، بستر مناسب هر منطقه مشخص شود. از طرفی استفاده از محرک های زیستی در کشاورزی ارگانیک و پایدار با هدف کاهش مصرف کودهای شیمیایی همواره مورد توجه قرار گرفته است. هدف: با توجه به پیامدهای ناشی از کاربرد بی رویه کودها و سم های شیمیایی طی فرآیند تولید محصولات کشاورزی به ویژه محصول-های گلخانه ای، پژوهش حاضر به منظور تعیین سطوح بهینه استفاده از عصاره جلبک دریایی به عنوان یک نهاده ارگانیک مغذی و محرک رشد و بسترهای کشت بر روی توت فرنگی رقم سلوا صورت گرفت. روش‏شناسی: این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی خلیج فارس اجرا گردید. فاکتورهای این آزمایش شامل عصاره جلبک دریایی آسکوفیلوم نودوسوم در چهار غلظت (0، 500، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر) و چهار بستر کشت کوکوپیت، کمپوست ضایعات نخل، کمپوست برگ کنوکارپوس و کمپوست چوب بود. صفات مورد بررسی نیز شامل وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد برگ، شاخص سطح برگ، تعداد گل، میانگین وزن میوه، طول میوه، قطر میوه، حجم میوه، سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول(TSS)، ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، pH، EC بود و همچنین آنالیز برگی جهت تعیین عناصر غذایی موجود در برگ مانند ازت، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم نیز انجام گرفت . یافته‏ها: براساس نتایج تجزیه واریانس، اثر ساده عصاره جلبک دریایی و بستر کشت برای تمامی صفات معنی دار شد. اثر متقابل عصاره جلبک دریایی و بستر کشت نیز برای تمامی صفات بجز EC معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین اثرات عصاره جلبک دریایی و بستر کشت نیز نشان داد که با افزایش غلظت عصاره جلبک دریایی، تمامی صفات افزایش یافتند، هم چنین بسترهای کشت کمپوست ضایعات نخل و کوکوپیت نسبت به بسترهای کشت دیگر برتری داشتند، بدین صورت که بیش ترین وزن تر اندام هوایی در بسترهای کشت کمپوست ضایعات نخل (5/75گرم ) و کوکوپیت (15/75گرم)، بیش ترین عملکرد کل (67/447)، وزن میوه (57/21گرم) و ویتامین ث (43/81میلی لیتر بر لیتر) نیز در بستر کشت کمپوست ضایعات نخل و در غلظت 2000 میلی گرم در لیتر عصاره جلبک دریایی به دست آمد. نتایج نشان داد که بسترها