علی هاشمی

به منظور تعیین سطوح بهینه در استفاده از عصاره جلبک دریایی به عنوان یک نهاده ارگانیک مغذی و محرک رشد و بسترهای کمپوست برگ کنوکارپوس و چوب بر روی توت فرنگی رقم سلوا این پژوهش صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلخانه با فاکتورهای عصاره جلبک دریایی آسکوفیلوم نودوسوم در چهار غلظت صفر،500 ،1000 و 2000 میلیگرم در لیتر و بستر های کشت کمپوست برگ کنوکارپوس و کمپوست چوب بود. براساس نتایج تجزیه واریانس، اثر متقابل عصاره جلبک دریایی و بستر کشت برای سفتی بافت میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول، غلظت فسفر و کلسیم در برگ به جز عنصر نیتروژن در سطح یک در صد معنی دار شد. نتایج مقایسه میانگین اثرات عصاره جلبک دریایی و بستر کشت نیز نشان داد که با افزایش غلظت عصاره جلبک دریایی، تمامی صفات افزایش یافتند، همچنین بستر کشت کمپوست برگ کنوکارپوس با داشتن بیشترین سفتی بافت میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول و عناصر نیتروژن، فسفر و کلسیم نسبت به بستر کمپوست چوب موثرتر عمل کرد. به طور کلی بستر کشت کمپوست برگ کنوکارپوس و غلظت 2000 میلی گرم در لیتر عصاره جلبک آسکوفیلوم نودوسوم به دلیل تاثیر مناسب در حفظ مطلوب خصوصیات کیفی و عناصر غذایی توت فرنگی، بعنوان بهترین تیمار معرفی شد.