آزاده میروکیلی

با توجه به افزایش جمعیت و همچنین توسعه صنعتی، مشکلات زیست محیطی بسیاری به وجود آمده است. آب یکی از مشکلاتی که به یک بحران جهانی تبدیل شده است. آلودگی های منابع آب در سراسر جهان باعث کمبود آب شیرین در مناطق مختلف این کره خاکی شده است. تخلیه پساب های حاوی فلزات سنگین و سمی مانند آهن، منگنز، روی و غیره در محیط زیست تأثیر جدی بر زندگی انسان و موجودات و همچنین آبزیان داشته است. به منظور حل مشکلات زیست محیطی ورود فلزات سنگین به آب، در مطالعه حاضر به ارزیابی و نشان دادن پتانسیل ریز جلبک ها به عنوان یک جاذب زیستی در حذف فلزات سنگین موجود در پساب پرداخته ایم. پس از غربالگری چندین نوع ریز جلبک، در این پژوهش از ریز جلبک کلرلاولگاریس استفاده شد. فلزات سنگین موجود در پساب شامل آهن،منگنز و روی است که در این مطالعه به بررسی امکان حذف این فلزات پرداخته شد. این پژوهش همچنین به مقایسه حذف زیستی فلزات سنگین در پساب به دو صورت تجمع زیستی و جذب زیستی نیز پرداخته است پارامترهای مختلفی مانند غلظت فلزات، زمان تماس جاذب و فلزات، مقدار دوز جاذب موردبررسی قرار گرفت. پس از کشت و تولید زیست توده در مقیاس بالا، از زیست توده بدست آمده به عنوان جاذب زیستی در حذف فلزات استفاده شد. مقدار غلظت فلز آهن در محدوده 5 تا 15 میلی گرم برلیتر، منگنز 04 تا 04 میلی گرم بر لیتر، روی 04 تا 04 در نظر گرفته شد. مقدار pH برابر 5.5 در نظر گرفته شد. زمان تماس در حالت جذب زیستی 14 دقیقه تا 104 دقیقه و دمای کشت 02 درجه سانتی گراد در نظر گرفته شد. دوز زیست توده در حالت جذب زیستی 4.5 تا 0گرم استفاده شد. و در حالت تجمع زیستی دوره کشت ریز جلبک 10 روز در نظر گرفته شد. پس از انجام آزمایش ها و همچنین بررسی تست های BET ، SEM ، FT-IR ، در حالت جذب زیستی میزان حذف در شرایط بهینه آهن برابر با 52 درصد، منگنز برابر 40 درصد، روی برابر 47 درصد بود. و در حالت تجمع زیستی میزان حذف در شرایط بهینه آهن برابر 58 درصد، منگنز برابر 27 درصد، روی برابر 05 درصد بود.