عبدالمحمد موحد

تأثیر بی پایان گفتمان استعماری حتی پس از استقلال ملت های تحت استعمار، نیاز به تحقیق انتقادی دارد. نظریه پردازان برجسته پسا استعمارگرایی اغلب این حضور مداوم را در زمینه های مختلف از جمله ادبیات و هنر بررسی می کنند. درک والکات، نمایشنامه نویس و شاعر سنت لوسیایی، که برای بررسی دقیق منظره طبیعی و فرهنگی کارائیب شناخته شده است، اغلب به موضوعات متنوعی مانند هویت، میراث و دینامیک های قدرت در روابط بین فردی در بافت اجتماعی می پردازد. نمایشنامه او، پانتومیم، بازسازی طنزآمیز رابینسون کروزو است که گفتمان انتقادی پسا استعماری را مبتکرانه به شخصیت های اصلی رمان دفو تزریق می کند؛ در نمایشنامه یادبود آنچه بر آن تاکید شده این است که چگونه شخصیت تحت استعمار دوباره بین دو جهان گیر افتاده است - جهان مرده استعمار و فرهنگ آن که او عاشق آن است و سعی می کند آن را بازتولید کند، و جهان جدید ترینیداد پس از استقلال که نمی تواند با آن سازگار شود. با تکیه بر مفاهیم بنیادی هومی بابا از جمله تقلید، هیبریدیتی و فضای سوم، این مطالعه، در چارچوب تحلیلی و انتقادی، ارائه والکات از مبارزه قدرت مستعمره گر / تحت استعمار را مورد بررسی قرار می دهد. در نمایشنامه اشاره شده قبلی، پیشنهاد می شود که اگرچه ابتدا پانتومیم به منظور سرگرم کردن هدف قرار گرفته بود، در نمایشنامه به نوعی متعمدانه برای بازاندیشی تأثیر استعمار و آزادی سازی در پی استقلال کشور تبدیل می شود. همچنین، در آخر، او دوباره نگرانی پسا استعماری را با تصویرسازی یک زندگی زیردستی نمونه در جهان پسا استعماری آشکار می کند. زبان و اعمال اجرایی که توسط شخصیت های اصلی، هر دو در پانتومیم و یادبود، استفاده می شود، نشان می دهد که اگرچه گفتمان استعماری ضعیف شده است، هنوز هم حاکمیت دارد؛ هر شخصیت، با این حال، سعی می کند علیرغم مشکلات تاریخی و فرهنگی، نابرابری ها و ارتباطات انسانی ناکارآمد، حضور، نهاد و قدرت را به دست آورد. نتیجه گیری می شود که نمایشنامه های والکات متون مقاومتی هستند که قصد دارند بر برجستگی ذهنیت استعماری و همچنین پیاده سازی آگاهانه گفتمان و اجرا توسط مستعمره زده به نمایش بگذارد. به این ترتیب، این مطالعه پیامدهای مهمی را در تحقیقات بیشتر در این زمینه از طریق ارائه نقدی آموزنده از میل کلی استعمار شده برای برتری و مرکزیت و ترسیم راهبردهای رستگارانه