عبدالمحمد موحد

این پایان نامه خوانشی از آخرین شعر اصلی شلی، پیروزی زندگی، را از طریق مفهوم میز آن ابیم ارائه می دهد. تفاسیر گسترده از میز آن ابیم آن را به ابزاری مناسب برای درک التقاطی از آثار ادبی پیچیده مانند پیروزی زندگی تبدیل می کند. این مطالعه عمدتاً با تکیه بر طبقه بندی های پیشنهاد شده لوسین دالنباخ و برایان مک هیل، میز آن ابیم را به عنوان آینه در متن، سپر هرالدیک درون سپر، یا وسیله ای اکسفراستیک و متالپتیک که تداعی کننده مضامینی مانند بی ثباتی، آخرالزمان، فرار از کنترل و پسرفت بینهایت است بررسی می کند. این پایان نامه نکاتی را در مورد کارکردهای میز آن ابیم در شعر آشکار می کند. نخست، ساختار ابیمی در شعر پیروزی زندگی، تعویق معنا را اجتناب ناپذیر می کند. دوم، تکرارهای گوناگون با پیوند به هم و برگشت پذیر بودن با لایه های روایی بالاتر از خود باعث ایجاد چند آینه ای می شوند و از این رو بی نهایتی و آپوریا را تداعی می کنند، که به ویژه در بخش «شکل تمام نور» نشان داده شده اند. سوم، میز آن ابیم، به عنوان ابزاری متالپتیک و اکسفراستیک، راهی است برای فرار از کنترل تحت حضور همیشگی نور و آب به عنوان استعاره های آینه ای که با عبور از مرزهای بین سطوح روایی امکان پذیر می شود. چهارم، مضمون آخرالزمان در شعر به عنوان رویدادی بی وقفه نشان داده می شود که بی پایان خود را در جهان های دژاوو تکرار می کند