امین اوجی فرد

میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) به عنوان یکی از مهم ترین گونه های پرورشی در صنعت آبزی پروری شناخته می شود. بهبود عملکرد رشد و ایمنی این گونه در شرایط پرورشی با چالش های متعددی مواجه است. استفاده از مکمل های اسید صفراوی به عنوان افزودنی های غذایی می تواند به بهبود رشد، بازماندگی و پاسخ های ایمنی میگوها کمک کند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف اسیدهای صفراوی بر عملکرد رشد، شاخص های ایمنی و بیان ژن های مرتبط با سیستم ایمنی در میگوی سفید غربی (L. vannamei) بود. در این تحقیق، تعداد 300 میگو با میانگین وزنی 2/0±6 گرم به طور تصادفی در 15 مخزن با 5 تیمار و 3 تکرار قرار گرفتند. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون مکمل اسید صفراوی) و چهار تیمار با سطوح مختلف اسید صفراوی (1/0، 2/0، 4/0 و 6/0 گرم بر کیلوگرم غذا) بودند. بر اساس نتایج بدست آمده، بین مقادیر شاخص های وزن ابتدایی، وزن نهایی، وزن بدست آمده و ضریب تبدیل غذایی در گروه شاهد و تیمارهای 100، 200، 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم مکمل اسید صفراوی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0P>). در مقابل، نرخ بازماندگی در تیمار 100 میلی گرم/کیلوگرم مکمل اسید صفراوی نسبت به گروه شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنی دار داشت (05/0P<). همچنین، در مورد کل سلول های هموسیت، بین گروه شاهد و تیمارهای 200، 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0P<)، اما بین گروه شاهد و تیمار 100 میلی گرم/کیلوگرم تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P>). نتایج مطالعه نشان داد که در میگوی پاسفید غربی تغذیه شده با مکمل های اسید صفراوی، بین گروه شاهد و تیمارهای 200، 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم در تعداد کل سلول های هموسیت اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0P<)، اما برای تیمار 100 میلی گرم/کیلوگرم این اختلاف معنی دار نبود (05/0P>). همچنین، در مورد کل سلول های هیالین، گرانولار و نیمه گرانولار، بین گروه شاهد و تمامی تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0P<)، به جز بین تیمارهای 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم و همچنین بین تیمارهای 100، 200 و 600 میلی گرم/کیلوگرم که اختلاف معنی داری نداشتند (05/0P>). همچنین، در بررسی بیان ژن های مرتبط با ایمنی، نتایج حاکی از آن است که بیان ژن پروفنل اکسیداز در میگوهای تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 400 میلی گرم/کیلوگرم اسید ص