علی پاکیزه

زمینه: شیوه‎های مهار اضطراب (بازی‎درمانی و ذهن‎آگاهی مبتنی بر کاهش استرس)، راهکارهایی کارآمد برای پیشگیری از اثرات نامطلوب اضطراب کودکان همچون دلزدگی تحصیلی و احساس تنهایی هستند و ضمن به ارمغان آوردن شادی و آرامش، می‎توانند به ارتقاء تمرکز کمک کنند. هدف: این پژوهش تلاشی است در جهت بررسی تأثیر آموزش کنترل اضطراب برتمرکز، احساس تنهایی و دلزدگی‎تحصیلی در دانش‎آموزان دوره دبستان پس از بازگشایی مدارس در طول همه‎گیری کووید 19. روش‎شناسی: پژوهش حاضر به صورت آزمایشی با دو گروه آزمایش (بازی‎درمانی و ذهن‎آگاهی) و یک گروه گواه، به همراه پیش‎آزمون و پس‎آزمون اجرا شده‎است. جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان ابتدایی پایه چهارم ، شهر عالیشهر در سال تحصیلی 1401- 1402، اجرا شده‎است. اعضای نمونه از طریق روش نمونه‎گیری خوشه‎ای به تعداد 45 نفر انتخاب شدند و سپس در سه گروه (ذهن‎آگاهی، بازی‎درمانی و گواه) 15 نفره به صورت تصادفی قرارگرفتند. هر کدام از گروه‎های‎ آزمایشی در 8 جلسه هفتگی (8 هفته) و هر جلسه یک ساعت، تحت آموزش خاص (ذهن‎آگاهی یا بازی‎درمانی) قرار گرفتند. گروه گواه در این دو ماه آموزش خاص کاهش اضطراب دریافت نکردند و پس از پایان دوره و آزمون‎ها دو جلسه ذهن‎آگاهی برای گروه گواه جهت تشکر از همکاری برگزار گردید. یافته‎ها: بر مبنای نتایج، مهار اضطراب، در ارتقاء سطح تمرکز سهیم است و بر دلزدگی تحصیلی و احساس تنهایی تأثیر معناداری ندارد. ذهن‎آگاهی مبتنی بر کاهش استرس، 28/0 از واریانس متغیر تمرکز را تبیین می‎کند و به طور کلی مهار اضطراب (به دو روش بازی‎درمانی و ذهن‎آگاهی مبتنی بر کاهش استرس)، 22/0 از واریانس متغیر تمرکز را تبیین می‎کند؛ اما مهار اضطراب به روش بازی‎درمانی به تنهایی، تأثیر معناداری بر بهبود تمرکز ندارد. نتیجه‎گیری: تلاش حاضر، نتایج نظری و کاربردی مهمی را مرتبط با نقش مهار اضطراب به دو روش ذهن‎آگاهی و بازی‎درمانی بر تمرکز ارائه می‎دهد .