علی رسولی

در جستار حاضر ضمن ارائة توصیفی از مناسبات شاهزاده نشین تیموری شیراز با دودمان مینگ کوشش می شود زمینة تاریخی و اهمیت این مناسبات روشن شود. بررسی گزارشهای دست اول آن دوره مؤید این نکته است که زمینة این مناسبات از یک سو به سیاستهای تیموریان در ایجاد وحدت و بازسازی کشور مربوط است که در جریان آن جنوب ایران در پیوند با خراسان و ماوراءالنهر قرار گرفت، و از سوی دیگر به تمایل پررنگ دولت مینگ در گسترش مناسبات سیاسی با دولت تیموری باز می گردد. موقعیت ارتباطی جنوب ایران در حد فاصل خلیج فارس و خراسان، رونق فعالیتهای تولیدی، و تمایل شاهزادگان تیموری فارس نیز به ایجاد ثبات و رفاه، بر روی هم دوره ای از مناسبات حسنه با دودمان مینگ را در پی آورد. این مناسبات به نوبة خود به به افزایش مبادلات تجاری میان جنوب ایران و چین انجامید و به شکوفایی اقتصادی فارس کمک کرد.