عبدالصالح زر

سابقه و هدف: ورزش ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺷﮑﻠﯽ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﺟﺴﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ موجب ارتقاء فیزیکی، روانی و اجتماعی فرد می‫شود. هدف از تحقیق حاضر شناسایی جایگاه آموزش در فرآیند گرایش مردم به ورزش همگانی بود. روش کار: این تحقیق توصیفی و از لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری کلیه اساتید و متخصصان مدیریت ورزشی، رؤسای فدراسیون ها، مدیران کل ورزش و جوانان استان ها، کارشناسان عالی وزارت ورزش و جوانان بودند (343=N). به شیوه نمونه­گیری تصادفی- طبقه ای و بر اساس جدول مورگان، تعداد 181 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که تعداد 135 پرسشنامه قابلیت تحلیل داشت. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته­ای بود که پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت (83/0=α). تحلیل داده ها به وسیله آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین) و آمار استنباطی (آزمون های آماری کلموگروف- اسمیرنوف (k-S)، تی تک نمونه ای و آزمون فریدمن) و با بهره­گیری از نرم‫افزار آماری SPSS-23 صورت گرفت. یافته ­ها: نتایج نشان داد که متغیرهای آگاهی (01/0=p، 03/20=t)، جذابیت (01/0=p، 77/61=t)، تعلق (01/0=p، 21/17=t)، وفاداری (01/0=p، 36/22=t) و آموزش (01/0=p، 69/36=t) در گرایش افراد به ورزش همگانی نقش معنی­داری دارند. همچنین مشخص شد که عوامل موثر بر گرایش افراد به ورزش همگانی به ترتیب شامل مولفه جذابیت (میانگین رتبه: 43/4)، آموزش (میانگین رتبه: 00/3)، وفاداری (میانگین رتبه: 91/2)، تعلق (میانگین رتبه: 41/2) و آگاهی (میانگین رتبه: 26/2) می­باشد. علاوه بر این مشخص شد که با افزایش تحصیلات، جایگاه آموزش در گرایش مردم به ورزش همگانی کمرنگ‍تر می‍شود. نتیجه­ گیری: با توجه به نقش آموزش در گرایش افراد به ورزش همگانی پیشنهاد می شود، متولیان ورزش همگانی کشور با تولید برنامه های آموزشی در صدا و سیما و نیز استخدام مربیان ورزش برای محلات، بستر آموزش ورزش همگانی را برای اقشار مختلف جامعه فراهم نمایند.