01 آذر 1403
عبدالصالح زر

عبدالصالح زر

مرتبه علمی: دانشیار
نشانی: دانشکده ادبیات و علوم انسانی - گروه علوم ورزشی
تحصیلات: دکترای تخصصی / فیزیولوژی ورزش
تلفن: 09387228086
دانشکده: دانشکده ادبیات و علوم انسانی

مشخصات پژوهش

عنوان تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي به همراه مكمل ياري اسپيرولينا بر مسير پيام رساني Wnt/ GSK-3β / TSC2/ S6K بافت كليه رت هاي نر
نوع پژوهش مقالات در نشریات
کلیدواژه‌ها
اسپیرولینا تمرین مقاومتی سیگنالینگ Wnt
مجله مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
شناسه DOI 10.22049/JAHSSP.2024.29148.1601
پژوهشگران حمیدرضا صادقی پور (نفر اول) ، فاطمه رئیسی (نفر دوم) ، عبدالصالح زر (نفر سوم)

چکیده

هدف: سیگنالینگ Wnt یکی از مهم ترین مسیرهای پیام رسانی در گیر در جریان تمرینات مقاومتی بوده که تاثیر مولکولی زیادی در مسیر تکاملی بافت کلیه و بیماری های این بافت دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی به همراه مکمل یاری اسپیرولینا بر مسیر پیام رسانیWnt/ GSK-3β / TSC2/ S6K بافت کلیه رت های نر بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح تجربی بود که تعداد 32 سر رت نر جوان با 3 ماه سن و میانگین وزن 20±150 گرم بطور تصادفی در چهار گروه کنترل، تمرین مقاومتی، اسپیرولینا و تعامل تمرین و اسپیرولینا قرار داده شدند. گروه های تمرین مقاومتی به به مدت هشت هفته و 5 جلسه در هفته به تمرین مقاومتی پرداختند که تمرین روزانه شامل 3 ست 5 تکراری با 1 دقیقه استراحت بین هر تکرار و 2 دقیقه استراحت بین ست ها بود و بار تمرین از 30 درصد وزن بدن هر رت در هفته اول شروع و به 100 درصد وزن در هفته پایانی رسید. و گروه های مکمل، مکمل اسپیرولینا را با دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن به مدت هشت هفته مصرف کردند. برای بیان ژن های مورد مطالعه تحقیق از روش Rea;-Time PCR استفاده شد. از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آمار استنباطی تحلیل آنووای دوطرفه جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تغییرات بیان ژن Wnt، GSK-3β و TSC2 در هیچ یک از گروه ها در مقایسه با گروه کنترل معنا دار نبود (P≥0.05). در گروه تعاملی تمرین مقاومتی و مکمل اسپیرولینا افزایش معنا داری در میزان بیان ژن S6K درمقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (017/0= P، 511/6F=). نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر مکمل اسپیرولینا بر سیگنالینگ Wnt به نظر می رسد استفاده از این مکمل تاثیر منفی بر بافت کلیه نمی گذارد، هر چند با توجه به محدود بودن تحقیقات، بررسی های بیشتر بر روی بافت کلیه بخصوص در نمونه های بیمار توصیه می شود.