عبدالصالح زر

هدف: تمرینات مقاومتی و مکمل اسپیرولینا بیان ژن های درگیر در مسیر آنتی اکسیدانی را تغییر می دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین مقاومتی و مکمل اسپیرولینا بر بیان ژن پارامترهای استرس اکسیداتیو در عضله قلبی رت های نر بود. روش شناسی: در این تحقیق کاربردی 32 سر رت نر با وزن 20±150 گرم به چهار گروه کنترل، تمرین مقاومتی، اسپیرولینا و تمرین مقاومتی به همراه اسپیرولینا تقسیم شدند. اسپیرولینا به صورت خوراکی به رت ها در گروه های اسپیرولینا و تمرین مقاومتی به همراه اسپیرولینا با دوز 200 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن در روز به مدت هشت هفته تجویز شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل هشت هفته بالا رفتن از نردبان به ارتفاع یک متر بود. میزان بیان متغیرهای وابسته سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و مالون دی آلدئید (MDA) مطالعه با استفاده از روش Real-time PCR اندازه گیری گردید. از آزمون تحلیل واریانس دوراهه برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری (05/0P<) استفاده شد. یافته ها: میزان بیان ژن SOD در گروه مکمل (031/0=P) کاهش معناداری یافت اما در گروه های تمرین (974/0=P) و تعامل مکمل و تمرین معنادار نبود (093/0=P). میزان کاهش بیان ژن CAT در هیچکدام از گروه های مکمل (076/0=P)، تمرین (581/0=P) و تعامل مکمل و تمرین (127/0=P) معنادار نبود. تغییرات در میزان بیان ژن GPx در گروه مکمل (032/0=P) کاهش معناداری پیدا کرد اما در گروه های تمرین (326/0=P) و تمرین و مکمل (104/0=P) میزان کاهش بیان ژن معنادار نبود. تغییرات بیان ژن MDA در گروه مکمل (009/0=P) کاهش معناداری یافت درحالیکه در گروه های تمرین (416/0=P) و مکمل به همراه تمرین کاهش بیان ژن معنادار نبود (051/0=P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از آن است که مصرف مکمل اسپیرولینا پلاتنسیس به تنهایی در کاهش استرس اکسیداتیو در عضله قلبی رت های نر تاثیر دارد.