عبدالصالح زر

هدف: تمرینات مقاومتی و مکمل اسپیرولینا بیان ژن های درگیر در مسیر آنتی اکسیدانی را تغییر می دهند بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین مقاومتی و مکمل اسپیرولینا بر بیان ژن برخی پارامترهای استرس اکسیداتیو در عضله قلبی رت های نر بود. روش شناسی: در این تحقیق کاربردی 32 سر رت نر با وزن 20±150 گرم به چهار گروه کنترل، تمرین مقاومتی، اسپیرولینا و تمرین مقاومتی به همراه اسپیرولینا تقسیم شدند. اسپیرولینا به صورت خوراکی به رت ها در گروه های اسپیرولینا و تمرین مقاومتی به همراه اسپیرولینا با دوز 200 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن در روز به مدت هشت هفته تجویز شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل هشت هفته بالا رفتن از نردبان به ارتفاع یک متر بود. میزان بیان متغیرهای وابسته سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، مالون دی آلدئید و کاتالاز مطالعه با استفاده از روش REAL-TIME PCR اندازه گیری گردید. از آزمون تحلیل واریانس دوراهه برای تجزیه وتحلیل داده ها در سطح معنی داری (05/0P<) استفاده شد. یافته ها: میزان بیان ژن SOD در گروه مکمل (031/0=P) معنادار بود اما درگروه های تمرین مقاومتی (974/0=P) و تعامل مکمل و تمرین در مقایسه با گروه کنترل معنادار نبود (093/0=P). میزان بیان ژن CAT در گروه مکمل (076/0=P)، تمرین (581/0=P) و تعامل مکمل و تمرین (127/0=P) معنادار نبود. تغییرات در میزان بیان ژن GPx در گروه مکمل اسپیرولینا (032/0=P) معنادار بود اما در گروه های تمرین (326/0=P) و تمرین و مکمل (104/0=P) معنادار نبود. میزان بیان ژن MDA در گروه های مکمل اسپیرولینا (009/0=P) معنادار بود درحالیکه در گروه تمرین به تنهایی (416/0=P) و مکمل به همراه تمرین معنادار نبود (051/0=P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از آن است که مصرف مکمل اسپیرولینا پلاتنسیس به تنهایی در کاهش استرس اکسیداتیو در عضله قلبی رت های نر تاثیر دارد.