عبدالصالح زر

مقدمه: علیرغم افزایش مصرف مکمل اسپیرولینا در بین ورزشکاران، از تاثیر این مکمل در کنار تمرینات مقاومتی بر بافت های مختلف بدن اطلاعات کمی در دسترس است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی و مکمل اسپیرولینا بر سیگنالینگ EGF/ ERK1/2/ TSC2/ mTOR در کلیه رت های نر بود. روش کار: 32 رت نر جوان از نژاد اسپراگ داولی با 3 ماه سن و میانگین وزن 20±150 گرم به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین مقاومتی، مکمل اسپیرولینا و تمرین-مکمل تقسیم شدند.گروه های مکمل به مدت 8 هفته تمرین مقاومتی انجام و گروه های مکمل، مقدار mg/kg/day200 اسپرولینا به صورت محلول در آب مصرف کردند. بیان متغییرهای وابسته مطالعه با استفاده از روش REAL TIME-PCR اندازه گیری شد. یافته‏ها: افزایش بیان ژن EGF در هیچ کدام از گروه ها نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. در فاکتور ERK تغییرات درگروه مکمل اسپیرولینا و کنترل (03/0=p) معنی دار بود. تغییرات ژن TSC2 در هیچ یک از گروه ها نسبت به گروه کنترل تغییر معنادار نداشت. در متغیر mTOR تغییرات در گروه اسپیرولینا (01/0 =p ) معنی دار اما افزایش آن در گروه تمرین مقاومتی (16/0) و تعامل تمرین و مکمل (06/0=p) معنی دار نبود. نتیجه‏گیری: به نظر می رسد مصرف مکمل اسپیرولینا به تنهایی اثر معنادار بیشتری بر مسیر سیگنالینگ بررسی شده دارد. استفاده برنامه تمرینی با شدت متفاوت در کنار دوزهای متفاوت مکمل جهت ارزیابی دقیق تاثیر تمرین مقاومتی در کنار این مکمل توصیه می شود.