دارا باقری

با توجه به اهمیت پروبیوتیک ها در پرورش میگوهای دریایی، این تحقیق با هدف بررسی تأثیر پروبیوتیک های باسیلوس سوبتیلیس و لاکتوباسیلوس پلانتروم در آب پرورش بر فاکتورهای رشد و کیفیت لاشه میگوی وانامی بررسی گردید. در این تحقیق، اثرات متقابل دو پروبیوتیک باسیلوس سوبتیلیس (B) و لاکتو باسیلوس پلانتارم (L) در 2 سطح B1= 106 CFU/gr و B2= 106×3 CFU/gr، L1= 105 CFU/gr و L2= 105×3 CFU/gr در آب مخازن پرورش پست لارو میگوی پا سفید غربی به مدت 2 ماه بررسی شد. فاکتورهای رشد شامل: میزان افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، درصد بازماندگی و میزان چربی و پروتئین لاشه اندازه گیری شدند، پس از آن میگوها به فریزر 18- درجه سلسیوس منتقل شده و در روزهای 1، 15، 30، 45 و 60 فاکتورهای کیفی لاشه شامل: آبچک، ظرفیت نگهداری آب، pH، TBA و TVB-N اندازه گیری شدند. بیشترین میزان افزایش بدن و ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار B(L1×B2)، بیشترین درصد بازماندگی مربوط به تیمار E(L2×B1)، بیشترین میزان چربی و پروتئین لاشه به ترتیب متعلق به تیمار های C(L1×B1) و E(L2×B1) بود. طبق داده­های بدست آمده از آزمون­های کیفیت لاشه در شاخص آبچک، ظرفیت نگهداری آب و TBA تاثیرات پراکنده­ای از سویه­های مورد استفاده مشاهده گردید در حالی که در شاخص TVB-N و pH در هیچکدام از روزها تاثیر نداشتند. به طور کلی افزودن همزمان سویه­های باسیلوس سوبتیلیس و لاکتوباسیلوس پلانتارم در دوزهای ذکر شده به آب مخازن دارای تاثیر مثبتی بر فاکتورهای رشد دارد. خصوصا اینکه تیمار B(L1×B2) از منظر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی در وضعیت بهتری نسبت به مابقی تیمارها قرار داشت. به طور کلی طبق نتایج بدست امده از بخش اول و دوم، استفاده همزمان از پزوبیوتیک­های لاکتوباسیلوس پلانتارم و باسیلوس سوبتیلیس در آب مخازن پرورش میگوی پاسفید غربی بر فاکتورهای رشد آن تاثیر مثبت دارد. با این حال تاثیر آن بر فاکتورهای کیفی لاشه، پراکنده و قابل چشم پوشی بود.