احسان حیدرزاده

اگرچه بیش از نیم قرن از ظهور اولین نظریات در باب امنیت محیطی در جهان می گذرد؛ اما همچنان اهمیت توجه به آن در نظام مدیریت شهری ایران مغفول مانده است. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی امنیت محیطی در محلات بافت تاریخی شهر بوشهر، به تحلیل متغیرهای آن پرداخته است. روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایش میدانی است. در ابتدا متغیرهای امنیت فضاهای شهری از ادبیات موضوعی گردآوری شده و سپس به کمک پرسشنامه برای چهار محله در بافت تاریخی شهر بوشهر تکمیل شده است. جامعه آماری، دانشجویان دانشکده هنر و معماری دانشگاه خلیج فارس بوشهر هستند که شناخت کافی نسبت به محدوده مورد مطالعه دارند. همچنین حجم نمونه با توجه به مدل تحلیلی مورد استفاده، 100 مورد بوده است که بیش از 3 برابر تعداد متغیرها (سوالات پرسشنامه) است. پس از تکمیل پرسشنامه ها، داده ها در نرم افزار SPSS وارد شده و به کمک مدل تحلیل عاملی اکتشافی مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان می-دهد 9 عامل «رفتارهای اجتماعی»، «مدیریت و نگهداری»، «ماندگاری اهالی»، «نظارت رسمی»، «نظارت غیررسمی»، «قلمروگرایی»، «آرامش محیطی»، «مرزبندی نواحی» و «هراس انگیزی محیط» در تبیین امنیت فضاهای شهری در محلات نقش دارند.