احسان حیدرزاده

شهرهای ساحلی به سبب همجواری با دریا و ظرفیت هایی که از این منظر کسب می نمایند، همواره به عنوان یکی از مقاصد اصلی گردشگریمطرح بوده اند. با این وجود، بسیاری از این شهرها بویژه در ایران، در بالفعل نمودن استعدادهای خود توفیق چندانی نداشته اند. همین مساله سبب گردید پژوهش حاضر برای دستیابی به راهبردهای ارتقاء ظرفیت گردشگری شهرهای ساحلی به تحلیل رضایتمندی گردشگران بپردازد. روش پژوهش، تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایش میدانی است. شاخص های تحلیل رضایتمندی گردشگران از منابع داخلی و خارجی استخراج شده و با ابزار پرسشنامه از گردشگران حاضر در شهر بوشهر در بازه زمانی پاییز سال 1399 مورد پرسش قرار گرفته است. در ادامه، داده های پرسشنامه ها در نرم افزار SPSSوارد شده و با مدل های تحلیل عاملی اکتشافی و رگرسیون چندمتغیره خطی مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهد که 40 شاخص مورد بررسی در پژوهش حاضر در قالب 9 عامل دسته بندی می شوند که از میان آنها 6 عامل «مطبوعیت محیط شهر»، «خدمات اسکان و تغذیه»، «دسترسی به جاذبه ها»، «تنوع جاذبه ها»، «جذابیت محیط شهر» و «تجربه خوشایند حضور در شهر» با سطح معناداری بالای 95 درصد بر سطح رضایتمندی گردشگران نقش کلیدی داشته اند. همچنین در خصوص شهر بوشهر از میان 40 شاخص مورد بررسی، شاخص های «در دسترس بودن و کیفیت سرویس های بهداشتی در سطح شهر و اماکن گردشگری»، «امکان مشاهده تنوع گونه های آبزیان، مرجان های دریایی و ... برای گردشگران» و «امکانات و خدمات تفریحی [آبی] مخصوص بانوان و کودکان» کمترین میزان رضایتمندی و در مقابل شاخص های «نحوه برخورد و مهمان نوازی مردم»، «سطح امنیت و ایمنی برای گردشگران بویژه زنان و کودکان» و «سهولت دسترسی به ساحل و لبه آب» بیشترین میزان رضایتمندی را در میان گردشگران کسب نموده اند. لذا در پایان مقاله، از برآیند ارزیابی شاخص ها و عوامل همراه با نارضایتی، اقدام به تدوین راهبردهای پیشنهادی برای ارتقای گردشگری شهر بوشهر شده است.