احسان ایزدپناه

در سال های اخیر کاهش نزولات جوی، گسترش زمین های کشاورزی، محدودیت منابع آب سطحی و برداشت های بی رویه و بدون برنامه از منابع آب زیرزمینی، باعث افت شدید در منابع آب موجود در کشور شده است. به این ترتیب با توجه به رشد روزافزون جمعیت و افزایش تقاضا برای آب آشامیدنی و کشاورزی، تولید آب شیرین مورد نیاز در کشور اهمیت بسیار زیادی می یابد. یکی از روش هایی که امروزه برای تأمین آب شیرین استفاده می شود، نمک زدایی از آب دریا است که توسط واحدهای آب شیرین کن صنعتی اجرا می گردد. مرز دریایی طولانی کشور ما، مزیت قابل توجهی برای ایجاد تأسیسات آب شیرین کن محسوب می شود. در این طرح، به منظور تولید آب شیرین، مطالعات و مدل سازی یک واحد نیمه صنعتی نمک زدایی از آب شور با استفاده از روش رطوبت دهی-رطوبت زدایی، انجام شده است. فرآیند طوری طراحی می شود که منبع تأمین انرژی مورد نیاز آن، حرارت اتلافی یک واحد صنعتی و حرارت دریافتی از انرژی خورشیدی به طور همزمان باشد. استفاده از گرمای اتلافی، در راستای کاهش انرژی مصرفی فرآیند صورت می گیرد. در این گزارش اهمیت و جایگاه شیرین سازی آب، بررسی انواع روش های آن شامل روش های تقطیری (حرارتی) و روش های غشایی و مقایسه ابعاد فنی و اقتصادی آن ها و ملاحظات محیط زیستی پروژه های آب شیرین کن به ترتیب در جلدهای یکم تا سوم آورده شده است. در جلد چهارم روش رطوبت دهی و رطوبت گیری (یا روش گاز حامل) به تفصیل مدل سازی و اثر پارامترهای مختلف بر بازدهی و عمل کرد این فرآیند به طور جداگانه بررسی شده است. نهایتا برای یک نوع خاص از این روش، یعنی چرخه بسته هوا و باز آب با گرم کن آب شور طراحی مفهومی انجام و پس از جانمایی طرح، طراحی پایه در جلد پنجم آورده شده است.