ابراهیم رجب پور

در عصر کنونی، بهرهگیری و مدیریت بهینة منابع سازمانی، بهویژه سرمایة انسانی، در مقام مهمترین سرمایة سازمانی، ضروری است و سازمانها باید رویکردی راهبردی به همسویی بین اقدامات مدیریت منابع انسانی و مدیریت محیط زیست داشته باشند. از سوی دیگر، در صورت اجرای موفقیتآمیز مدیریت منابع انسانی سبز میتوان سرمایة اجتماعی را در سازمان ایجاد کرد و از مزایای آن بهره گرفت. ازینرو، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر مدیریت منابع انسانی سبز و سرمایة اجتماعی بر رفتار زیستمحیطی است. در این زمینه، نقش سرمایة اجتماعی به منزلة متغیر مستقل و نیز متغیر میانجی بررسی میشود. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری دادهها از نوع توصیفی است. جامعة آماری پژوهش را شرکتهای فعال در صنعت پتروشیمی پارس جنوبی تشکیل دادهاند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه در مقیاس پنجدرجهای لیکرت بود. روایی پرسشنامه از نظر محتوایی و سازه بررسی و پایایی نیز با محاسبة ضریب آلفای کرونباخ )39/0 )محاسبه شد. دادهها با استفاده از نرمافزارهای آماری SPSS و LISREL تحلیل شدند و نتایج تحلیل دادهها نشان داد مدیریت منابع انسانی سبز بر رفتار زیستمحیطی و سرمایة اجتماعی تأثیر مثبت و معنادار میگذارد. نتایج پژوهش نشان داد سرمایة اجتماعی بر رفتار زیستمحیطی تأثیر معنادار ندارد؛ اما، بین مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار زیستمحیطی نقش میانجیگری مثبت بازی میکند.