ابراهیم رجب پور

با توجه به افزایش تقاضاها برای حفاظت از محیط زیست از سوی ذینفعان مختلف؛ اتخاذ یک راه حل ‏فناورانه سبز متناسب با ‏ویژگی های عملیاتی هر سازمان، وظیفه ای اساسی برای دستیابی به مدیریت پایدار ‏از سوی مدیران سازمان ها است. از این رو، هدف پژوهش ‏حاضر، شناسایی و تحلیل موانع پذیرش ‏فناوری سبز در صنعت برق است. پژوهش حاضر به لحاظ شیوه انجام کمّی؛ از نظر ‏جهت گیری ‏کاربردی و از حیث استراتژی، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، کارکنان شاغل در شرکت توزیع ‏نیروی برق زنجان ‏می باشند. در گام اول پژوهش برای شناسایی موانع و شاخص های مؤثر در راستای ‏پذیرش فناوری سبز از بررسی ادبیات پژوهش و برگزاری ‏گروه کانونی استفاده گردید. در گام دوم ‏پژوهش، برای رتبه بندی عوامل و شاخص های شناسایی شده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی ‏فازی ‏استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته می باشد. به منظور سنجش روایی پرسشنامه از ‏روایی صوری و محتوایی ‏استفاده گردید. همچنین، برای سنجش پایایی از ضریب نرخ ناسازگاری ‏ماتریس های مقایسه زوجی فازی مثلثی استفاده شد و با توجه به ‏اینکه این مقدار کمتر از 1/0 است؛ ‏پایایی پرسشنامه تأیید شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مهمترین موانع در راستای ‏پذیرش ‏فناوری سبز به ترتیب اولویت عبارتند از: موانع فرآیندی، موانع فردی، موانع اجتماعی، موانع فرهنگی و ‏موانع مشتریان. همچنین، ‏شاخص «عدم توجه به مسائل زیست محیطی از سوی دولت مردان» مربوط به ‏عامل «موانع اجتماعی» بالاترین امتیاز را در بین شاخص ها ‏به دست آورد.‏