ابراهیم رجب پور

چسبندگی شغلی یکی از مفاهیم جدیدی است که در سالهای اخیر از علوم جامعه شناسی و اقتصاد وارد حوزه مدیریت شده است و در این سالها یکی از حوزههای جذاب بین محققان رشته های مدیریت و جامعه شناسی بوده است که تحقیقات زیادی روی آن انجام گرفته است . از سویی دیگر، مفهوم سرمایه روانشناختی برگرفته از نظریه روانشناس معرف مارتین سلیگمن است که بر رفتار سازمانی مثبت گرایانه تاکید دارد. با عنایت به اینکه در عصر رقابتی کنونی علاوه بر توجه به جنبه های سخت مدیریت منابع انسانی ؛ توجه خاصی به جنبه های نرم مدیریت منابع انسانی نیز باید داشت . با توجه به اینکه هر دو مفهوم سرمایه رواشناختی و چسبندگی شغلی از موضوعات بسیار مهم رفتار سازمانی مثبت گرا هستند، لذا باید در دستور کار مدیران ارشد و مدیریت منابع انسانی سازمانها قرار گیرند. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه روانشناختی بر چسبندگی شغلی می باشد. روش پژوهش حاضر، از نظر هدف توسعه ای و از رویکرد پژوهش ، کیفی است که با بررسی نظاممند متون علمی در این زمینه نگارش شده است . یافته های پژوهش که حاصل از مباحث تئوریکی و تجربی در این حوزه با استفاده از بررسی متون علمی است ، نشان می دهد که سرمایه روانشناختی و ابعاد چهارگانه آن (یعنی ؛ خودکارآمدی، خوشبینی ، امید و تاب آور ی) تاثیر مستقیم و معناداری روی چسبندگی شغلی کارکنان دارد و باید از سوی مدیران سازمان مورد توجه ویژه ای قرار گیرد. بنابراین ، می توان نتیجه گرفت که کارکنان با سرمایه روانشناختی بالاتر با سطح بالاتری از چسبندگی شغلی مواجه هستند.