ابراهیم رجب پور

زمینه: در حالی که اکثر سازمان ها چالش‎های مرتبط با ایده مرسوم ترک کامل نقش سازمانی را درک میکنند، ظهور یک روند جدید - استعفای بی سر و صدا پیامدهای ظریف تری برای سازمانها دارد و کسی تا فعلاً به درستی علت آن را درک نکرده است و از آگاهی کارفرمایان دور مانده است. این روند نه تنها برای سازمان ها بلکه برای خود کارکنان، جامعه و اقتصاد جهانی آسیب بزرگی می رساند. هدف: هدف اصلی این پژوهش سنجش تأثیر محیط کار سمی بر استعفای بی سر و صدا در میان اعضای هیأت علمی در دانشگاه خلیج فارس بوشهر می باشد. روش‏شناسی: این پژوهش بر اساس هدف کاربردی، از نظر شیوه ماهیت گردآوری داده میدانی و کمی و از لحاظ استراتژی توصیفی پیمایشی با داده های دست اول می باشد. جامعه آماری این پژوهش را اعضای هیأت علمی دانشگاه خلیج فارس تشکیل می دهد. روش نمونه گیری در این پژوهش خوشه ای بود که پس از خوشه بندی دانشگاه به دانشکده ها بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده، 171 نفر به عنوان نمونه به نسبت دانشکده ها انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده در این پژوهش سه پرسشنامه بر اساس مقیاس لیکرت 5 درجه ای می باشد. پایایی و روایی پرسشنامه ها بر اساس آلفای کرونباخ، پایایی مرکب و میانگین واریانس استخراج شده مورد ارزیابی قرار گرفت، و برای توصیف و تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری SPSS26 و SmartPLS 3.2.8 استفاده شده است. یافته‏ها: یافته های پژوهش حاکی از آنست که مدل مفهومی پژوهش با استفاده از شاخص های اعتبار سنجی یعنی روایی و پایایی در بخش مدل اندازه گیری و معیارهای ارزیابی (هم خطی بودن، ضریب تعیین، معیار تغییر در ضریت تعیین زمانی که یکی از متغیرهای برونزا از مدل بازتابی حذف شوند، و معیار ارتباط پیش بینی کننده مدل) در بخش مدل ساختاری دارای اعتبار مناسبی می باشد، سه فرضیه پژوهش مورد تایید قرار گرفت و فرضیه چهارم حمایت نشده است، یافته ها تأثیر مثبت و معناداری محیط کار سمی بر استعفای بی سر و صدا، و تأثیر منفی و معنادار محیط کار سمی بر سرمایه روانشناختی و تأثیر منفی و معناداری سرمایه روانشناختی بر استعفای بی سر و صدا را نشان می دهد. نقش میانجی گری منفی و معناداری سرمایه روانشناختی رد شده است. نتیجه‏گیری: تاکنون اکثر محققان و کارفرمایان به جای محیطی که کارکنان در آن قرار می گیرند، بر توانایی ها و رفتارهای فردی کارکنان تمرکز کرده اند.