ابراهیم رجب پور

پژوهش حاضر اقدام به مرور و مطالعه نقش نخبه های عصیانگر در تحرک و انگیزه بخشی سرمایه انسانی می کند. نخبه های عصیانگر که بااعتراض و انتقادات خود نسبت به بسیاری از رویه های سازمان اختلاف نظر خود را میرسانند، در توسعه و پیشرفت فرهنگ بهره وری واثربخشی سازمان میتوانند نقش موثری داشته باشند. دیدگاه هایی که گاها این نخبگان دارند میتواند به رشد سطح دانش و مهارت دیگرکارکنان سازمان نیز کمک کند؛ و این افراد تبدیل به سرمایه های انسانی سازمان میشوند و در نتیجه با خلاقیت بالا نسبت به ایجاد مزیترقابتی سازمان قدم محکمی برمیدارند. لذا شناسایی نخبه های عصیانگر برای مدیران و علل تعارض آنها مسئله مهم و چالش برانگیزیاست. نتایج پژوهش حاضر نشا ندهنده این است که حضور نخبه های عصیانگر در سازمان نه تنها باعث کاهش بهره وری و ایجاد تضادمخرب در سازمان نمی شود؛ بلکه باعث ایجاد انگیزه و تضاد کارکردی در سطح سازمان می شود که افزایش بهره وری سازمان را به دنبال دارد.