ابراهیم رجب پور

جوامع در حال توسعه در جهت پیشرفت چالش های متعددی در مقابل خود احساس می کنند. با ورود صنایع توسعه یافته جهانی به عصر چهارم صنعت، و مشاهده عقب ماندن صنایع داخلی کشور، این نیاز شدیدأ احساس می شود که در جهت شناسایی و مقابله با موانع توسعه صنایع داخلی تلاش علمی شود. صنایع تولیدی استان بوشهر به عنوان بنگاه های فعال در یکی از مناطق دارای پتانسیل صنعتی و بهره مند از منابع طبیعی، با چالش های قابل توجهی در عرصه های مختلف دست وپنجه نرم می کنند و مجامع علمی این استان در جهت تلاش برای رفع این معضلات احساس وظیفه دارند. از این رو، هدف پژوهش حاضر آسیب شناسی عدم توسعه و پیشرفت صنایع تولیدی استان بوشهر است. جامعه آماری پژوهش حاضر را خبرگان فعال در سازمان ها و شرکت های تولیدی استان بوشهر تشکیل می دهند. پژوهش حاضر از نظر پارادایم اثبات گرایانه، از منظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی- پیمایشی است. پژوهش در دو مرحله به صورت آمیخته صورت پذیرفت. بدین صورت که در مرحله اول با استفاده از منابع علمی و بررسی مبانی نظری مرتبط معیارهای ایجاد آسیب در صنایع تولیدی استخراج گردیده و پس از آن با تشکیل گروه کانونی و نظرخواهی از صاحب نظران سازمان ثبت احوال استان بوشهر شاخص های نهایی به وسیله روش فازی اولویت بندی و نهایی شدند. سپس در مرحله دوم، با بکارگیری تکنیک تحلیل سلسله مراتبی مؤلفه ها و شاخص های استخراج شده وزن دهی و رتبه بندی شدند. ابزار پژوهش در هر دو مرحله پس از تشکیل گروه کانونی پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی پرسشنامه توسط اساتید و خبرگان صاحب نظر در این حوزه به صورت محتوایی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی ابزار پژوهش نیز با استفاده از نرخ سازگاری مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. یافته های پژوهش در مرحله اول نشان داد که از 74 شاخص شناسایی شده از بررسی مبانی نظری 39 شاخص وزن و اهمیت بالاتری برای ورود به مرحله دوم دارند. این شاخص ها در 8 معیار کلی عدم توجه به پیشرفت های فناوری، سیاست گذاری های محدودکننده دولتی، مسائل نیروی کار و منابع انسانی، محرک های اقتصاد کلان، مسائل مالی سازمان، عدم تصمیمات استراتژیک مدیریت، عدم مدیریت بهینه منابع و موانع زیست محیطی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که از 8 مؤلفه کلی وزن آنها به ترتیب به صورت سیاست گذاری های محدودکننده دولتی (0.163)، ضعف در تصمیمات استراتژیک (0.158)، ض