اسماعیل تماری

پدیده خوردگی دارای زیان اقتصادی عظیمی است. هرجا فلز و مواد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد خوردگی با درجه وشدت مختلف اتفاق می افتد. با این حال اگر چه خوردگی اجتناب ناپذیر است ولی برای کاهش خسارات ناشی از خوردگی فلزات روش های مختلفی نظیر انتخاب صحیح مواد، بازدارنده های خوردگی، حفاظت کاتدی وآندی تغییر در طراحی و استفاده از پوشش ها مورد استفاده قرار گرفته است. که در این میان استفاده از پوشش های آلی که مهمترین آن ها رنگ هاست به دلیل اقتصادی بودن و در دسترس بودن و قابلیت بالا به عنوان پوشش رایج برای اغلب صنایع انتخاب گردیده و مورد استفاده قرار می گیرد. اصلاح و بهینه سازی فرمولاسیون رنگ ها با توجه به بهبود خاصیت ضد خوردگی آنها یکی از مسائل و زمینه های اساسی در پژوهش های در زمینه رنگ می باشد. تاکنون ترکیبات بسیار زیادی به عنوان عوامل ضد خوردگی در رنگ ها مورد تحقیق و استفاده قرار گرفته اند که تعدادی از آنها وارد چرخه ی صنعتی شده اند و توسط صنایع رنگ مورد استفاده قرار گرفته اند. از میان انواع ترکیباتی که در صنایع رنگ به عنوان عوامل ضد خوردگی مورد استفاده قرار می گیرند برخی حتی دارای خواص سمی و یا زیست محیطی هستند. از بین چندین روش موجود برای محافظت در برابر خوردگی ، استفاده از ترکیبات آلی یکی از مناسب ترین و مقرون به صرفه ترین روش هاست. استفاده گسترده از ترکیبات آلی به عنوان مهارکننده های خوردگی نیز به کارآیی بالا و سهولت کاربرد آنها نسبت داده می شود. در دهه های اخیر ، استفاده از کربوهیدرات ها و مشتقات آنها به عنوان مهار کننده های خوردگی فلزی ، تلاش فزاینده ای برای کاهش آلودگی محیط زیست بوده است. این مواد به دلیل ماهیت غیر سمی ، سازگار با محیط زیست ، غیر آلرژی زا و زیست سازگار ، در صنایع غذایی ، زیست پزشکی ، کشاورزی ، محیط زیست و داروسازی جلب توجه می کنند. کاربردهای متنوع بیولوژیکی آنها شامل خواص، آنتی اکسیدان، ضد میکروب، است در این تحقیق سعی در تولید رنگ ضد خوردگی با استفاده از کیتین و کیتوسان به عنوان ترکیبات قابل استحصال از پوست میگوی خلیج فارس است.