فریده السادات حسینی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش های آموزشی فنوگرافیکس و دیویس بر عملکرد خواندن و هیجان تحصیلی دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش­آزمون، پس­آزمون بود. لذا به منظور انجام این پژوهش از روش نمونه­گیری تصادفی استفاده شد. تعداد 21 دانش آموز نارساخوان 8 ساله در پایه دوم ابتدایی به منظور اقدامات آزمایشی در سه گروه جایگزین شدند، که شامل 9 دختر و 12 پسر بودند. پس از اجرای پیش آزمون در هر سه گروه، گروه آزمایشی اول طی 12 جلسه 45 دقیقه­ای تحت آموزش فنوگرافیکس، گروه آزمایشی دوم طی 16 جلسه 30 دقیقه­ای تحت آموزش دیویس قرار گرفتند و گروه گواه هیچ آموزش ویژه ای دریافت نکرد. یافته ها نشان داد که، روش های آموزشی فنوگرافیکس و دیویس بر مؤلفه های ترکیب، دانش کدها و پردازش شنیداری تأثیرگذار بود ولی بر بعد تجزیه تأثیری نداشت. در مقایسه میزان اثربخشی دو روش نیز مشخص شد که روش دیویس در مقایسه با روش فنوگرافیکس بر مؤلفه ی پردازش شنیداری تأثیرگذارتر است. با این حال در سایر مؤلفه های عملکرد خواندن، تفاوتی بین دو روش فنوگرافیکس و دیویس وجود نداشت. علاوه براین، یافته ها مؤید اثربخشی روش های آموزشی فنوگرافیکس و دیویس در کاهش خستگی و اضطراب دانش آموزان نارساخوان بود. همچنین روش دیویس موجب افزایش هیجان تحصیلی لذت می شد؛ اما روش فنوگرافیکس تأثیر معنی داری بر این هیجان نداشت. نتایج حاصل از پژوهش در راستای شباهت ها و تفاوت های دو روش فنوگرافیکس و دیویس بر عملکرد خواندن و هیجانات تحصیلی دانش آموزان نارساخوان مورد بحث قرار گرفت. لذا می توان اذعان کرد که از هر دو روش آموزشی برای کمک به دانش آموزان نارساخوان در مقطع ابتدایی می توان بهره گرفت.