فریده السادات حسینی

هدف از پژوهش حاضر بررسی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی و کارکردهای اجرایی بیماران تالاسمی ماژور است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و دو مرحله پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، بیماران بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بخش تالاسمی بیمارستان شهدای خلیج فارس شهر بوشهر در بازه زمانی پاییز و زمستان 1400 می باشد. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از بیماران بتا تالاسمی ماژور، انتخاب شدند. پس از همتا سازی شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را به مدت 8 جلسه (30/1 ساعت ) دریافت کردند، اما گروه کنترل هیچ برنامه ای را دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، آزمون ویسکانسین و آزمون استروب بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس انجام پذیرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد کیفیت زندگی، کارکردهای اجرایی و مؤلفه های آنها در بیمارن بتا تلاسمی ماژور پس از اجرای برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در پس آزمون به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل افزایش یافته است. بنابراین شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی باعث بهبود کیفیت زندگی، کارکردهای اجرایی و مؤلفه های آنها در بیمارن بتا تلاسمی ماژور می شود. شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی با بهبود فرایندهای شناختی و هیجانی، سبب می شود تا شناخت مثبت و هیجانات مثبت در افراد افزایش یابد که منجر به بهبود کیفیت زندگی و عملکرد اجرایی می گردد؛ لذا یه عنوان یک برنامه مداخله ای در خصوص بیماران بتا تالاسمی ماژور می تواند مثمر ثمر واقع شود.