فریده السادات حسینی

زمینه: یکی از مفاهیم مهم و اساسی در حیطه نوجوانی هوش هیجانی است. که به درک و بیان احساسات و هیجانات و تنظیم و مدیریت آن ها اشاره دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش هیجانی و سازگاری و پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی خودشفقت ورزی ، هیجان خواهی و تاب آوری در نوجوانان انجام شد. روش شناسی: طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. به این منظور 404 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه اول و متوسطه دوم )153پسر و 251 دختر( به روش نمونه گیری دردسترس به صورت غیر تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس های هوش هیجانی شات و همکاران)1998، )تاب آوری کانر –دیویدسون )2003 ، )هیجان خواهی زاکرمن)1971، )سازگاری اجتماعی بل )1961 ،)خودشفقت ورزی نف )2003 )پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS, AMOS20 استفاده شد. یافته ها: براساس نتایج به دست آمده از مدل علّی، رابطه بین هوش هیجانی و سازگاری و پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی خودشفقت ورزی، هیجان خواهی و تاب آوری در نوجوانان براساس شاخص های مختلف برازش تأیید شد. نتایج حاصل از مدلسازی معادالت ساختاری نشان داد، رابطه مستقیم هوش هیجانی با سازگاری و پیشرفت تحصیلی معنی دار می باشد و همچنین نتایج حاصل از مدل سازی معادالت ساختاری و ضریب مسیر غیر مستقیم متغیر های تحقیق نشان داد، روابط غیر مستقیم هوش هیجانی به پیشرفت تحصیلی و سازگاری از طریق تاب آوری معنی دار است،روابط غیر مستقیم هوش هیجانی به پیشرفت تحصیلی از طریق خود شفقت ورزی معنی دار است و همچنین رابطه غیر مستقیم هوش هیجانی به سازگاری از طریق هیجان خواهی صفر را در بر نمی گیرد و معنی دار است. نتیجه گیری: نتایج مدل معادالت ساختاری نشان می دهد که مدل مفروض برازنده تحقیق می باشد. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت، خودشفقت ورزی، هیجان خواهی و تاب آوری نقش میانجی در رابطه بین هوش هیجانی و سازگاری و پیشرفت تحصیلی دارد.