فریده السادات حسینی

زمینه: مولفه های کیفیت آموزشی در آموزش کودکان کار و خیابان هدف: توصیف و تحلیل پدیدارشناختیِ تجربه ی زیسته ی کودکان از موقعیت های آموزشی. روش‏شناسی: این پژوهش از طریق انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته با کودکان کار شهر شیراز صورت گرفته. جامعه ی پژوهشِ این مطالعه، که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند، از میان کودکان کار شهر شیراز انتخاب شده اند که تجربه ی حضور در بیش از یک موقعیتِ آموزشی را داشته اند. جامعه ی پژوهشیِ این تحقیق، شامل 15 نفر از کودکان کار و خیابان است. داده ها از طریق مصاحبه گرد آوری شده و سپس با بهره گیری از روش «پدیدارشناسی در روانشناسی» آمادئو جیورجی تحلیل و توصیف شده اند. یافته‏ها: ساختارهای نامتغیر تجربه ی کودکان کار و خیابان از موقعیت های آموزشی، بنا به یافته های حاصله از روش پدیدارشناسی جیورجی، از این قرارند: (1) کودکان کار برای یادگیری در موقعیت های آموزشی، واجد انگیزه های متنوع تحصیلی، شغلی، منزلتی و ارتباطی هستند. (2) برخورد احترام آمیز کادر آموزشی با دانش آموزان، و نیز اهتمام جدی کادر و ساختار آموزشی به یادگیری موفق کودکان، و شکل گیری احساس علاقه در کودکان نسبت به کادر و ساختار آموزشی، از عوامل رضایت کودکان کار از موقعیت آموزشی است. (3) موفقیت در یادگیری مطالب تدریس شده، از جمله عوامل رضایت کودکان کار از موقعیت های آموزشی است؛ و متقابلاً، عدم یادگیری دروس تدریس شده در موقعیت های آموزشی باعث دشواری، رنج، افت انگیزه و عدم رضایت تحصیلی کودکان کار می شود. (4) کودکان کار از یادگیری آموزه هایی که برایشان کاربردی باشد و در زندگی روزمره بتوانند از آن استفاده کنند رضایت زیادی دارند. (5) کودکان کار از یادگیری آموزه هایی اخلاقی و مهارت های رفتاری که به آن ها در تنظیم مناسب روابط بین فردی شان کمک کند، رضایت دارند. (6) همراه شدن آموزش های اصلی با فعالیت های مطلوب و موردعلاقه ی کودکان کار از جمله بازی، اردو و فعالیت های ورزشی موجب افزایش رضایت و انگیزه ی کودکان کار از موقعیت آموزشی خواهد شد. (7) وجود خشونت های فیزیکی در موقعیت های آموزشی موجب دلزدگی و نارضایتی کودکان کار می شود. (8) تجربه ی رابطه ی دوستانه با همسالان از جمله عوامل رضایت کودکان کار از موقعیت های آموزشی است. (9) بی توجهی کادر آموزشی نسبت به کیفیت و میزان یادگیری کودکان کار منجر به دلز