فریده السادات حسینی

زمینه:در کارهای پژوهشی روش های مداخله ای غیرمستقیم،به ویژهبرای کودکان بسیار اثر بخش می باشند و از طریق آن ها می توانبهنتایج رضایت بخشی رادست یافت.به همین سبب،در پژوهش حاضرازفرزندپروری دلبستگی محوربه عنوان شیوه مداخله ای استفادهشده است. و سعی بر این بوده کهاز طریق آنرابطه والد-کودکرا بهبود ببخشیم. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسیاثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد دلبستگی بر پرخاشگری و کیفیت رابطه والد-کودک در کودکان1تا6سال می باشد. روش شناسی:جامعه آماری شامل تمامیمادران دارای کودک1تا6سال شهر بوشهربودند. و نمونه ی آماری14نفرمادران دارای کودک1تا6سالبودند که به روش در دسترس انتخاب شدند، اما نحوه قرار گرفتن آنها در گروه های آزمایش و کنترل به صورت تصادفی بود. طرح پژوهش پیش-آزمون، پس-آزمون به همراه گروه کنترل بود.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش پس از استخراجنتایج و تحلیل توصیفی داده ها و محاسبه میانگین و انحراف استاندارد ، از روش تحلیل کواریانس یکراهه و واریانس چند متغیره استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است کهآموزش فرزندپروری دلبستگی محور برمیزان کلی پرخاشگری و مؤلفههای پرخاشگری فیزیکی و رابطهای تاثیر معناداری دارد و موجب کاهش پرخاشگری کودکان1تا6سال میشود ولی بر پرخاشگری کلامی و تکانشی تاثیر معناداری ندارد. همچنین آموزش مبتنی بر رویکرد دلبستگی بر کیفیت رابطه والد-کودک و مؤلفههای تعارض و وابستگی اثرگذار است و موجب افزایش کیفیت رابطه والد-کودک میشود. با این حال تأثیر آموزش مبتنی بر رویکرد دلبستگی بر بعد نزدیکی معنیدار نبود. نتیجه گیری:نتایج نشان داد که آموزشفرزندپروری دلبستگی محور به مادران کودکان1تا6سالمی تواندباعث کاهش پرخاشگریکودکانو افزایش کیفیت رابطه والد-کودکشود.