فریده السادات حسینی

هدف اصلی از اجرای این پژوهش بررسی میزان توجه برنامه درسیی مقطی پییش دبسیتانی بیه آمیوزش مهیار های ارتباطی و حل مساله می باشد.روش پژوهش حاضر توصیفی اس و برای مطالعه پدیده مورد نظر از فین و روش تحلیل محتوا استفاده شده اس . جامعه در این پژوهش برنامه درسی تعیین شده از سوی آموزش و پیرورش برای مقط پیش دبستانی اس که دلیل محدود بودن جامعه، نمونه گییری انجیان نشید. در ایین مطالعیه جهی جمی آوری داده های مورد نیاز از نرن افزار MAXQDA استفاده شد و در آخر بر اساس به دس آورده شد مشخص شد که ازتعداد 136داده به دس آمده، تعداد 24 مولفه )17/64درصید مربیوط بیه مهیار حیل مسیاله، تعیداد 66 مولفه )48/52 درصد مربوط به مهار ارتباط بین فردی و تعداد 46مولفه )33/82 درصد مربیوط بیه مهیار ارتباط موثر می باشد. می توان نتیجه گرف که از بین سه مولفه مدنظر پژوهشگر، برنامه درسی بیشترین توجیه را به مهار ارتباط میان فردی و پس از آن به مهار ارتباط موثر داشته اس و مهار حیل مسیاله از کمتیرین میزان توجه برخوردار بوده اس .