حسن الهیاری

چکیده هدف: جزیره در دهۀ 20 و 30ش به شکل کم سابقه ای پذیرای تعداد زیادی از تبعیدیان ازسوی حکومت مرکزی بود. عموم این تبعیدیان یا عضو حزب توده بودند و یا به عقاید آن حزب تمایل داشتند. در میان تبعیدیانْ افراد شناخته شدۀ زیادی نیز بودند. در این مقاله سبب انتخاب آن به این منظور بررسی می شود روش/ رویکرد پژوهش: داده ها از اسناد آرشیوی و منابع کتاب خانه ای گرداوری شده است. یافته ها و نتیجه گیری: محدودیت های اقلیمی خارک و سابقۀ تبعیدگاهی آن این جزیره آن را محل مناسبی برای جلوگیری از توسعه قدرت، و ترویج حزب توده و دیگر جریان های سیاسی ساخت. جزیرۀ خارک زندان طبیعیِ دورازدسترس واجد ابعاد تأمینی و تأدیبی تبعیدگاه بود.