حسن حبیبی

درمان زخمها یکی از مسائلی است که بشر سالها با آن روبهرو بوده است و تالشها برای یافتن ترکیباتی که ضمن بهبود زخمها، دارای عوارض جانبی نباشند، اهمیت دارد. از آنجایی که فوکوئیدان و فایکوسیانین دارای اثرات ضدالتهابی، آنتیاکسیدانی میباشند در این مطالعه از فوکوئیدان و فایکوسیانین و ترکیب هردو بر زخمهای پوستی موش استفاده گردید. بدین منظور 24 موش نر )15-20 گرم( بیهوش و پشت آنها با استفاده از تیغ شیو تراشیده شده، و به هشت گروه و 3 تکرار تقسیم گردیدند. گروه اول به عنوان شاهد بدون درمان نگهداری شد، گروه دوم از تتراسایکلین )شاهد مثبت( و در شش گروه دیگر از پمادهای ساخته شده با فوکوئیدان و فایکوسیانین و ترکیب هر دو استفاده شد )برای هر ترکیب دو غلظت 10 و 50 میکروگرم بر میلیلیتر استفاده گردید(، و به مدت 21 روز تحت درمان قرار گرفتند. با توجه به نتایج این مطالعه بهترین تیمار جهت بهبود زخم فوکوئیدان با غلظت 10 میکروگرم بر میلیلیتر و بعد از آن ترکیب فایکوسیانین-فوکوئیدان با غلظت 50 میکروگرم بر میلیلیتر میباشد. باالترین درصد تولید سلولهای فیبروبالست متعلق به فوکوئیدان50- میکروگرم بر میلیلیتر میباشد. با توجه به مطالعه حاضر در موشهایی که غلظت 50 از ترکیب فایکوسیانین-فوکوئیدان دریافت نمودند به طور قابل توجهی فولیکول مو قابل مشاهده بود. پس با استناد به این نتایج میتوان پیش بینی کرد فایکوسیانین و فوکوئیدان دو ترکیب بالقوه در ترمیم زخم میباشند