حسین نیک منش

در این پژوهش، آلیاژ انتروپی بالا 𝐹𝑒40𝐶𝑜20𝑁𝑖20𝑉10𝐶𝑢10 نانوساختار با نسبتهای اتمی ذکرشده به روش آلیاژسازی مکانیکی سنتز شد. جهت نظارت و بررسی فرآیند آلیاژسازی از طریق فرایند آسیای گلولهای، از دستگاهها و تکنیکهای شناسایی متفاوتی مانند پراشسنجی اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی، گرماسنجی روبشی تفاضلی و مغناطیسسنج نمونه ارتعاشی )جهت بررسی خواص مغناطیسی( استفاده شد. پس از 110 ساعت آسیاکاری، بررسی الگوهای پراش پرتو ایکس پودر آلیاژی سنتز شده مشخص شد که یک فاز محلول جامد آهن-نیکل با ساختار FCC تشکیل شد که با پیشبینیهای ترمودینامیکی همخوانی داشت. توزیع سطوح یکنواختی از ذرات پودرهای آسیاشده در نمونهی 110 ساعت آسیاکاری در تصاویرمیکروسکوپ الکترونی روبشی دیده شد. کمترین اندازهی دانهی و بیشترین کرنش برایزمانهای 48 و 110 ساعت آسیاکاری و به ترتیب 14 نانومتر و 66 /. درصد بدست آمد. مغناطش اشباع و میدان پسماندزدای مغناطیسی که از نتایج حاصل آنالیز مغناطیس نمونه ارتعاشی بدست آمدند، رفتاری متقابل و عکس همدیگر داشتند به گونهای که مغناطش اشباع یک روند کاهشی از آغاز مراحل آسیاکاری را نشان داده درصورتی که میدان وادارندگی مغناطیسی یک روند افزایشی با شیب ملایم را نشان داد. نتیجه ی عملیات حرارتی برای نمونهی 110 ساعت آسیاکاری تا دمای ℃ 480 موجب افزایش پارامترهای اندازه دانه، میدان پسماندزدای مغناطیسی و مغناطش اشباع شد؛ اگرچه حرارت دادن تا دمای ℃ 800 سبب رشد بیشتر دانه گردید اما کاهش میدان پسماندزدای مغناطیسی و مغناطش اشباع را به همراه داشت.