حسین نیک منش

زمینه: امروزه حضور و سرنوشت پسماندهای دارویی یکی از مهم ترین مسائل در حفاظت از محیط زیست است. در میان انواع مختلف آلودگی، تتراسایکلین ها به طور بی رویه و مکرر برای درمان بیماری های عفونی مختلف استفاده می شوند. بنابراین برای حذف تتراسایکلین ها از فاضلاب به یک سیستم کارآمد نیاز است. هدف: هدف ازاین پژوهش تخریب آنتی بیوتیک تتراسایکلین با بیشترین بازده در کمترین زمان است. روش‏ شناسی: در این مطالعه فریت نیکل از طریق روش سل ژل سنتز شد. میزان تخریب آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول آبی آن با استفاده از پرسولفات و پرسولفات بر روی نانوذرات بررسی شد. در نهایت بازیابی و قابلیت استفاده مجدد نانوذرات بررسی شد. یافته‏ ها: خواص ساختاری و مغناطیسی نانوذره فریت نیکل توسط روش های XRD, FT- IR, VSM بررسی شد. باپتاسیم پرسولفات(KPS)، تنها 92/5% از TC پس از120دقیقه تخریب شد. این نشان می دهد KPS خود توانایی محدودی در تخریب TC از خود نشان می دهد اما وقتی KPS درحضور فریت نیکل(NiFe2O4) قرار می گیرد تخریبTC بطورچشمگیری افزایش می یابد. همچنین درشرایط بهینه TC با غلظت80 میلی گرم برلیتر(pH=3، غلظت10میلی مولار از KPS، غلظت6/1گرم برلیتر از فریت نیکل و دمای 40 درجه سلسیوس ) در20 دقیقه اول به42/90% از تخریب TC رسیدیم. بازده تخریبTC پس از 4 چرخه متوالی به88/88% می رسد پس می توان نانوذره را بازیابی و در فرآیندهای بعدی از آن استفاده نمود. نتیجه‏ گیری: این پژوهش کارایی موثر نانوذره فریت نیکل درفعال سازی پرسولفات را نشان می دهد. با توجه به اهمیت بسیار بالای زمان در صنعت می توان از این روش با بهره بری بالایی در زمان بسیار کم و صرفه جویی در زمان و هزینه به حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین در صنعت داروسازی پرداخت و به عنوان روشی سودمند جهت حذف درصدی از پساب های ناشی از این آنتی بیوتیک دانست.