حمیدرضا صادقی پور

زمینه: امروزه مصرف مکمل اسپیرولینا در بین ورزشکاران مقاومتی رواج پیدا کرده است این در حالی است که از تاثیر این مکمل و تمرینات مقاومتی بر اندام های مختلف بدن اطلاعات کمی در دسترس است. هدف: از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ترکیبی تمرین مقاومتی و مکمل اسپیرول ینا بر سیگنالینگ EGF/ ERK1/2/ TSC2/ mTOR در کلیه ر تهای نر میباشد. روششناسی: مطالعه حاضر از نوع آزمایشگاهی و تجربی با جامعه آماری 32 رت نر جوان از نژاد اسپراگ داولی با 3 ماه سن و میانگین وزن 20 ± 150 گرم تشکیل شد که به طور تصادفی به چهار گروه 8 هفتهای تمرین مقاومتی، مکمل اسپیرولینا و تمرین+مکمل و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل هشت هفته بالا رفتن از نردبان جوندگان به ارتفاع یک متر بود که یک روز در میان و هر جلسه سه الی چهار تکرار انجام م یشد. گروه اسپیرولینا به مدت 8 هفته مقدار mg/kg/day300 مکمل اسپیرولینا به صورت محلول در آب آشامیدنی دری افت کردند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، نمون هگیری انجام شد. سپس میزان بیان متغیرهای وابسته مطالعه با استفاده از روش REAL TIME-PCR اندازهگیری شد. از آزمون تحلیل واریانس دوراهه برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: در فاکتور EGF در هیچکدام از گروهها نسبت به گروه کنترل افزایش معنیدار نبوده است. همچنین در مقایسه با گروه کنترل، در فاکتور ERK تغییرات درگروه مکمل اسپیرولینا در مقایسه با گروه کنترل ) 03 / 0 = p ( افزایش معنیدار بوده اما در دو گروه دیگر نسبت به کنترل تغییرات معنیدار نبوده است. در فاکتور TSC2 اثر معنیدار در هیچ یک از گروهها نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. در مقایسه با گروه کنترل، بیان ژن mTOR در گروه اسپیرولینا به طور معنادار ی بیشتر بود ) 01 / 0 = p (. در گروه تمرین مقاومتی ) 16 / 0 = p ( و تعامل تمرین و مکمل ) 06 / 0 = p ( با وجود افزایش در بیان ژن تغییرات معنیدار نبوده است. نتیجهگیری: به نظر میرسد مکمل اسپیرولینا میتواند ت أثیر معناداری بر بیان ژن mTOR در بافت کلیه داشته باشد اما با توجه به عدم ت أثیر این مکمل در کنار تمرین مقاومتی انجام تحقیقات بیشتر ضروری است.