حبیب اله سعیدی نیا

زنان ایران همواره تلاش داشته اند در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی حضور داشته باشند. بستر لازم برای این تلاش ها از مشروطه به بعد بیشتر فراهم گردید. در دوره پهلوی با ایجاد کانون بانوان و پس از آن تشکیل شورای عالی جمعیت های زنان، بر میزان تمرکز و فعالیت زنان در عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی افزوده شد. از اواخر سال 1344هجری شمسی/1965میلادی، زمزمه های مخالفت با ارکان شورای عالی زنان از درون کادر اداری شورای عالی برخاست. تا جایی که رأی همگانی بر عدم کارایی شورا قرار گرفت و پس از مدتی در سال 1345ش/ 1966م ، سازمان زنان ایران جایگزین آن شد. هدف این سازمان، بالا بردن آگاهی های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زنان ایران بود. بیشترین تأکید سازمان زنان ایران بر افزایش آموزش و تحصیلات زنان و دختران و فراهم نمودن تسهیلاتی برای ورود آنان به بازار کار بود. این سازمان حدود 400 شعبه در سراسر مملکت داشت. در بوشهر نیز شعبه سازمان زنان در ماه های آخر سال 1345ش/ 1966م تشکیل گردید. سازمان زنان بوشهر نیز تمرکز خود را بر تشکیل کلاس های سوادآموزی، انواع کلاس-های هنری و آشنا نمودن زنان با فنون مختلف کاریابی و اشتغال گذاشت و در همین راستا و از طریق مراکز رفاه خانواده به ارائۀ خدمات گوناگون به زنان این منطقه پرداخت. بنابراین مسئلۀ این پژوهش تبیین چگونگی تشکیل سازمان زنان بوشهر و بررسی خدمات و فعالیت های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی این سازمان است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر منابع اصلی، اسناد آرشیوی، مطالعات میدانی و تاریخ شفاهی در صدد پاسخ به این پرسش است که چه عواملی در شکل گیری و فعالیت سازمان زنان بوشهر مؤثر بود؟ و نیز سازمان زنان بوشهر چه اقداماتی در جهت رشد آگاهی و ارتقای جایگاه زنان منطقه انجام داده است؟ یافته های این پژوهش نشان می دهد سازمان زنان بوشهر در حوزۀ رفاه اجتماعی با تمرکز بر گسترش سوادآموزی، برپایی کلاس های آموزش حرفه ای به خصوص در زمینه کسب و کار و ارائۀ مشاوره های خانوادگی و حقوقی موجبات رشد آگاهی، گسترش اشتغال و ارتقای نقش و جایگاه زنان در امور مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را فراهم آورد.