حبیب اله سعیدی نیا

در کرانه های شمالی خلیج فارس جای نام های متعددی در خلال متون دیده می شود که بر اثر زمان کارکرد این واژگان دگرگون یا به فراموشی سپرده شده است. با وجود پژوهش های متعدد در حوزه جغرافیای تاریخی منطقه خلیج فارس، همچنان ابعاد تاریک بسیاری در این حیطه وجود دارد. یکی از این واژگان خنسیر می باشد که در گذشته نامی بر یک منطقه جغرافیایی و امروز، نام مجموعه ای از طوایف می باشد. هدف این پژوهش واکاوی تحول واژه در گذر زمان و بررسی مهاجرت های اهالی منطقه خنسیر می باشد. پژوهش حاضر به روش تاریخی و با رویکرد تحلیلی_تبینی، بر پایه منابع کتابخانه ای، تحقیقات میدانی و پژوهش های شفاهی صورت گرفته است. یافته ها و شواهد تاریخی این مقاله نشان می دهد که خاستگاه طایفه خنسیر واقع در جنوب منطقه تنگسیر(تنگستان) و تابع خان دشتی بوده است. در آغاز محل سکونت این طایفه محدود به روستای کبگان و نواحی مجاور بوده اما بعدها گسترش یافته است. افزایش جمعیت و کاهش زمین کشاورزی، در کنار نا امنی و بیکاری عامل اصلی مهاجرت و عدم توسعه این منطقه بوده است. دستاورد دیگر این پژوهش واکاوی زمینه های تشکیل محلات زاغه نشین در جنوب دیوار بندر بوشهر و تبیین موقعیت دقیق آن ها می باشد.