جهانگیر حیدری

فضای سبز شهری، از جمله کاربری هایی است که توزیع پراکنش آن در توسعه و آینده شهر، نقش بسزایی دارد. اولین و مهم ترین گام تعیین مکان مناسب برای فضای سبز شهری است. فضای سبز شهری در تداوم با کیفیت زندگی مردم نقش به سزایی دارد که پیش زمینه آن تجزیه و تحلیل فضای سبز است. تحلیل مکان مناسب و نحوه توزیع جغرافیایی فضای سبز شهری و انتخاب مکان مناسب برای فضاهای سبز شهری که فرایند پیچیده است که نه تنها نیازمند توانایی های تکنیکی فراوانی است، بلکه نیازهای فضایی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، محیطی و سیاسی را می طلبد. چنین پیچیدگی-هایی ناگزیر است از ابزارهای متعدد تصمیم گیری، از قبیل سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و روش آنالیز تصمیم گیری چند معیاره همچون استفاده از فرآیند تحلیل سلسه مراتبی AHP است. در این مقاله تحلیل معیارهای فضای سبز و تعیین مکان مناسب برای توسعه فضاهای سبز شهر بوشهر انجام گرفته از نوع کاربردی بوده و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. محور و اساس کار در این مقاله، تحلیل محدوده مورد مطالعه براساس پنج معیار جمعیتی، اقتصادی، کالبدی(کاربری مراکز فرهنگی-آموزشی)، کالبدی(کاربری مسکونی)، اکولوژیکی با استفاده از نرم افزار GISو فرآیند تحلیل سلسله مراتبی است. به این منظور ابتدا، داده های مکانی (نقشه) جمع آوری شده و در ادامه به منظور الگوسازی هر کدام از معیارها براساس ارزش و اهمیت آن در مکان یابی فضای سبز، وزن مناسبی برای هر معیار در نظر گرفته شده و نهایتا هم پوشانی لایه هم وزن الگوی بهینه برای توسعه فضای سبز تعیین گردیده است. نتایج حاکی از آن است که در مکان یابی کاربری فضای سبز در شهر بوشهر به معیار های پنجگانه ی بررسی شده در مقاله توجه چندانی صورت نگرفته از این رو نیاز به بررسی و مکان یابی مجدد دارند.