جهانگیر حیدری

اهداف: یکی از اصول توسعه پایدار شهری دستیابی عادلانه شهروندان به خدمات شهری مورد نیاز می باشد. موضوعی که در اغلب شهرهای ما عینیت بیرونی نداشته و در سطح نواحی شهرها یکی از نمادهای بارز ناپایداری شهری قلمداد می شود. هدف کلی این پژوهش بررسی و تحلیل وضع موجود توزیع فضایی کاربری های اساسی خدمات شهری نواحی شش گانه شهر بوشهر بر اساس جمعیت، مساحت و سرانه کاربری های مذکور با استفاده از مدل ها و روش های مناسب می باشد. روش: تحقیق حاضر از نوع توصیفی–تحلیلی است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز از منابع کتابخانه ای به ویژه از طرح جامع و تفصیلی شهر بوشهر جمع آوری شده است. جهت بررسی، تحلیل و مقایسه توزیع کاربری های خدماتی مورد نظر، سه مدل امتیاز استانداردشده(Standardized score)، ضریب مکانی (Location Quotient) و ویکور (VIKOR)به تفکیک و سپس به صورت ترکیبی برای رتبه بندی آنها در سطح نواحی به کار گرفته شده است. یافته ها/ نتایج: نتایج نهایی پژوهش نشان می دهد که بر اساس تمامی روش ها، خدمات عمومی به طور عادلانه در بین نواحی شهر بوشهر توزیع نشده است و در بین شش ناحیه، ناحیه دو با کمترین جمعیت ساکن نسبت به سایر نواحی از بیشترین خدمات شهری برخوردار می باشد. از جمله مهمترین دلایل تمرکز خدمات در ناحیه دو می توان به انطباق بخشی از این ناحیه با بخش مرکزی تجاری شهر دانست نتیجه گیری: از نتایج ناموزونی در توزیع خدمات در شش ناحیه بوشهر، انجام سفرهای درون شهری بعضاً شدید به سوی نواحی برخوردار می باشد. از اینرو، لازم است در مدیریت و برنامه ریزی شهری به مقوله عدالت فضایی در توزیع خدمات اساسی شهری به مولفه مهم جمعیت و نیازهای آن توجه ویژه به عمل آید.